سرمایه‌گذاری بر مبنای شاخص

بنابراین، آیا می‌توان ارزش ملموسی برای عناصر ناملموسی مثل ویژگی‌های رهبری شخصی، فرهنگ سازمان و مدیریت استعداد تعیین کرد؟

ارزش گذاری رهبری کسب و کار: شاخص سرمایه رهبری اولرایش

ارزش بازار سازمان شما به چیزهای بسیاری بستگی دارد، از جمله عوامل قابل سنجش و جالب توجهی مثل سوددهی، سرمایه و درآمد. ولی بسیاری از سرمایه‌گذاران بیش از گذشته به چیزی جز سود خالص‌تان اهمیت می‌دهند. آنها رهبری‌تان را زیر ذره بین قرار می‌دهند، زیرا می‌دانند که رهبری تأثیرگذار دستاوردهای مالی به همراه دارد. به عبارت دیگر، آنها سعی می‌کنند که به ارزش گذاری رهبری کسب و کار بپردازند.

بنابراین، آیا می‌توان ارزش ملموسی برای عناصر ناملموسی مثل ویژگی‌های رهبری شخصی، فرهنگ سازمان و مدیریت استعداد تعیین کرد؟

شاخص سرمایه رهبری ابزار جدیدی است که به سرمایه‌گذاران و سازمانها چارچوب دقیقی برای این کار می‌دهد.

در این مطلب، این موارد را بررسی می‌کنیم: منشأ شاخص سرمایه رهبری، سرمایه‌گذاران و سازمانها چگونه از آن می‌توانند استفاده کنند، رهبران چگونه می‌توانند رتبه شاخص‌شان را بالا ببرند و چه فایده ای می‌تواند برای مدیران تیم داشته باشد.تا انتهای این مقاله همراه مرکز بیزینس کوچینگ ایران باشید

شاخص سرمایه رهبری چیست؟

دیو الرایش، استاد مدیریت کسب و کار در دانشکده کسب و کار راس اِسکول (Ross School of Business) میشیگان به دنبال ساخت ابزاری بود که به گفته او، «رهبری را از منظر سرمایه‌گذاران ارزیابی می‌کرد تا ارزش شرکت را کامل‌تر تعیین کند». پژوهش او منتهی به کتابش در سال 2015 با عنوان شاخص سرمایه رهبری شد. در این کتاب، او نحوه حسابرسی رهبری را نشان می‌دهد، تقریباً همان طور که اعتمادبه‌نفس مالی بر حسب شاخص در سازمانهای امتیازدهنده‌ای مانند مودی و استاندارد و پور سنجیده می‌شود.

این شاخص مجموعه مهارتها، توانایی‌ها و رفتارهای رهبری را نشان می‌دهد. گروه شاخص سرمایه رهبری اولرایش (LCIG) این موارد را برای سرمایه‌گذاران ارزیابی می‌کند. این حسابرسی‌ها برای کاهش خطر سرمایه‌گذاری در شرکت‌ها و ارائه شیوه مطمئن‌تری برای سنجش کیفیت یا ارزش مالی رهبری سازمان ارائه می‌کنند.

سرمایه‌گذاران واقعاً به نحوه اداره سازمان توجه می‌کنند. پژوهش اولرایش دریافت که 25 تا 30 درصد تصمیم سرمایه‌گذاری بر اساس کیفیت رهبری شرکت است.

این شاخص به دو حوزه تقسیم شده است: رهبری فردی و رهبری سازمانی. هر حوزه نیز به پنج زمینه برای ارزیابی تقسیم شده است. هر حوزه را به تفصیل در زیر بررسی خواهیم کرد.

رهبری فردی

این حوزه به افراد مسئول سازمان می‌پردازد و توانایی‌ها و ویژگی‌های فردی‌شان را بررسی می‌کند. LCIG رهبران را در حین بازدید از محل و مصاحبه و با تحلیل گزارشهای سازمانی ارزیابی می‌کند. همچنین ارزیابی عملکرد، شاخصهای کلیدی عملکرد و نتایج بازخورد 360 درجه را بررسی می‌کند. این گروه وبلاگها و شبکه‌های اجتماعی سازمان را تحت نظر دارد تا ببیند که اعتبار رهبر با وعده‌هایش برای مشتریان و کارکنانش مطابقت دارد. حتی رژیم غذایی، رژیم ورزشی و عادتهای خوابش را نیز در نظر می‌گیرد.

تمام این تحقیقات تحلیل می‌شوند تا نقش یافته‌ها را در پنج زمینه ارزیابی مشخص کنیم. این زمینه‌ها و نحوه امتیازبندی آنها سرمایه‌گذاری بر مبنای شاخص را در جدول زیر نشان می‌دهیم.

جدول 1: زمینه‌های ارزیابی رهبری فردی شاخص سرمایه رهبری

رهبری سازمان

رهبران کلیدی سازمان شما نقاط قوت، ضعف و استعدادهای خاص خودشان را دارند. ولی شاخص سرمایه رهبری تأثیرگذاری گروهی آنها را نیز می‌سنجد. سیستمهایی را تحلیل می‌کند که رهبران از آنها برای مدیریت و توسعه رهبری در سازمان استفاده می‌کنند. این نکته را نیز تحلیل می‌کنند که آیا فرهنگ مشترک و مجموعه ارزشهایی را برای سازمان ساخته یا در حد آن هستند یا خیر. این شاخص رهبری سازمان را در پنج زمینه مشخص می‌کند که می‌توانید آن را در جدول زیر ببینید.

جدول 2: زمینه‌های ارزیابی رهبری سازمانی شاخص سرمایه رهبری

شیوه استفاده از شاخص سرمایه رهبری

چارچوب اولرایش به سرمایه‌گذاران بالقوه ابزار مفیدی برای تصمیم‌گیری می‌دهد، ولی چه ارزشی برای سازمان، رهبران، مدیران و اعضایش دارد؟ پاسخ این است که به آنها این قدرت را می‌دهد که بر اعتماد سهامدارانشان و ارزش بازار سازمانشان تأثیر بگذارند و آنها را بالا ببرند.

اگر بدانید که سرمایه‌گذاران به چه اهمیت می‌دهند و به دنبال چه ویژگی‌های رهبری هستند، می‌توانید به دنبال تامین آنها باشید. حسابرسی جامع شاخص سرمایه رهبری نقاط قوت و ناکامی‌های رهبری فردی و سازمانی را مشخص خواهد کرد، ولی الان می‌توانید مراحلی را طی کنید تا با بهبود کیفیت رهبری سازمان تان، آن را برای سرمایه‌گذاران جذابتر کنید. در زیر، شش مورد را بررسی می‌کنیم.

مدیران تیم می‌توانند شش مرحله را استفاده یا اعمال کنند. راهکارها و روشهای زیر می‌توانند به مدیران کمک کنند تا تاثیرگذارتر باشند و مهارت‌های رهبری خودشان را پرورش دهند.

1. تربیت رهبران آینده

این شاخص به نفع رهبران و سازمانهایی است که رهبران خوب دیگری را تربیت می‌کنند. رهبران بالقوه‌تان را شناسایی کنید و پرورش دهید، سپس آنها را در سمتهایی بکار‌گیری د که بهترین استفاده را از استعدادشان کنند. شاخص رهبرانی را نشان می‌دهد که افراد با استعدادی را جذب می‌کنند، ولی آنها را به‌عنوان «آهنربا» در یک نقش نگه می‌دارند. آهنربا نباشید!

2. به مشتریان گوش دهید

دیدگاه مشتریان را نسبت به خود بدانید. آنها چه تجربه ای از معامله با سازمان‌تان داشته اند؟ می‌توانید در مطلب ما با عنوان ترسیم تجربه مشتری یاد بگیرید که خودتان را جای مشتری بگذارید. همچنین باید ببینید که آیا برند شما بازتاب دهنده عقاید و ارزشهای مشتریانتان هست؟ اولرایش معتقد است که فرهنگ سازمان به معنی هویت آن «در ذهن بهترین مشتریانش است که برای اعضای شما به واقعیت پیوسته است».

همچنین باید راهکار تأثیرگذاری را در شبکه‌های اجتماعی طراحی کنید تا با مشتریانتان ارتباط برقرار کنید و به آن ارزشها و رفتارهایی عمل کنید که در اینترنت ترویج می‌دهید. این شاخص شبکه‌های اجتماعی را تحلیل می‌کند تا ببیند که آیا پیامها و پست هایتان مطابقت اعتباری است که می‌خواهید داشته باشید.

3. سرمایه‌گذاری در آموزش

به اعضای‌تان ابزارها و منابع لازم را برای تحقق خواسته‌ها و نیازهای مشتریان بدهید. این شامل بررسی برنامه‌های تربیت رهبری می‌شود تا آنها نیز بدانند که چطور به وعده هایتان به مشتری عمل کنند. مطلب ما با عنوان ارزیابی نیازهای آموزشی راهکارهای تعیین افراد، شیوه و محتوای رفع نیازهای آموزشی افراد را مشخص می‌کند.

4. مدیر یا رهبر فداکاری باشید

گروه اولرایش به این توجه می‌کند که رهبر چند بار به جای «من» از «ما» استفاده می‌کند. با کسب و جشن گرفتن پیروزی‌ها برای خودتان ممکن است خودخواه به نظر برسید، نه یک رهبر یا مدیر پذیرشگر. برای رهبری و مدیریت خوب افراد، باید به دیگران احساس موفقیت بدهید. موفقیت‌تان را با همه اعضای دخیل سهیم شوید.

5. از سرمایه‌گذار نظر بخواهید

همان‌طور که قبلاً گفتیم، بخش زیادی از ارزش بازار شرکت به عناصر «ناملموسی» مانند کیفیت رهبری بستگی دارد. در سطح ارشد، رهبران باید به عوامل ناملموس اهمیت بیشتری بدهند. به طور مثال، این شاخص عامل ناملموسی (ارزش رهبری) را به عناصر قابل سنجشی در دو حوزه بالا تقسیم می‌کند.

سازمان می‌تواند از سرمایه‌گذاران و سایر ذینفعان کلیدی بخواهد که در فرایند تربیت رهبری مشارکت، کمک و دخالت کنند تا رهبری دلخواهشان را بدست آورند.

6. جلسات مثبتی برگزار کنید

روشهای حساب شده‌ای برای برگزاری جلسات تأثیرگذار وجود دارند. البته، گروه شاخص سرمایه رهبری فقط تأثیرگذاری آنها را در نظر نمی‌گیرد؛ بلکه میزان مشارکت اعضا در جلسه و احساسشان را پس از جلسه بررسی می‌کند. فقط به هدایت تیم‌تان در جهت اهداف جلسه فکر نکنید، بلکه به این فکر کنید که چطور جو مثبت و فراگیری را در آن جلسات ایجاد کنید.

شاخص سرمایه رهبری و رویکردهای استفاده از آن با اجازه پروفسور دیو اولرایش بازتولید شده اند.

نکات کلیدی ارزش گذاری رهبری کسب و کار

شاخص سرمایه رهبری چارچوبی است تا ارزش قابل سنجش رهبری را به سرمایه‌گذاران نشان دهد. پروفسور دیو اولرایش وقتی این چارچوب را طراحی کرد که پژوهش او نشان داد کیفیت رهبری سازمان تا 30 درصد از تصمیم سرمایه‌گذار را درباره سرمایه‌گذاری مشخص می‌کند.

این شاخص رهبری را به دو حوزه تقسیم می‌کند: فردی و سازمانی. هر حوزه بر اساس پنج زمینه ارزیابی امتیازبندی می‌شود.

نه تنها این شاخص به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند که ارزش بازار سازمان را دقیقتر تعیین کنند، بلکه خود سازمان نیز می‌تواند از آن برای بهبود فرایندها و سیستمهای رهبری اش استفاده کند تا سرمایه‌گذاران اعتماد بیشتری به آن داشته باشند و ارزش بازارش افزایش یابد.در صورت تمایل میتوانید در دوره بیزینس کوچینگ برای بهبود وضعیت کسب و کار خود شرکت کنید

شاخص قیمت

شاخص قیمت یکی از مهم ترین و اصولی ترین شاخص های شناخته شده در بورس و فرابورس می باشد که نشان دهنده روند (ترند) عمومی تغییرات قیمت انواع سهام موجود در بازار بورس است. این شاخص، بر خلاف شاخص کل، سود تقسیمی شرکت ها را در خود لحاظ نمی کند.

فرق اساسی بین شاخص قیمت و شاخص کل در این است که شاخص قیمت تنها قیمت سهام شرکت های بورسی را محاسبه می کند در صورتی که شاخص کل سود پرداختی سالانه را نیز مورد محاسبه قرار می دهد.

مفهوم شاخص:

شاخص در واقع به عددی گفته ی شود که میانگین ارزش مجموعه ای از اقلام را بر اساس درصدی از میانگین آنها و در یک دوره زمانی مشخص بیان می کند.

در بورس تهران، ۸ شاخص مهم مورد بررسی قرار می گیرند که دارای جایگاه بالایی در تحلیل های سرمایه گذاران می باشند:

• شاخص کل قیمت
• شاخص قیمت و بازده نقدی
• شاخص بازده نقدی
• شاخص صنعت و شاخص مالی
• شاخص سهام آزاد شناور
• شاخص بازار اول و بازار دوم
• شاخص ۵۰ شرکت برتر
• شاخص ۳۰ شرکت بزرگ تر

در ادامه به شرح این شاخص ها پرداخته می شود.

شاخص کل قیمت:

با توجه به گفته های قبلی شاخص نشان دهنده سطح عمومی قیمت و یا بازدهی گروهی از سهام می باشد که آن سهام در بازار بورس داد و ستد می شوند.

لذا می توان گفت که شاخص کل قیمت نشان دهنده سطح عمومی قیمت تمام سهام های موجود در بازار مذکور به شمار می رود.

با توجه به این که شاخص یک عدد می باشد و واحد اندازه گیری خاصی برای آن در نظر نگرفته اند، لذا برای تفسیر و تحلیل آن یک سال را به عنوان سال پایه معرفی می نمایند و تمام ارقام مربوط به آن سال را ارقام مبنا در سال پایه در نظر می گیرند.

سپس با تغییراتی که به وجود می آید، قیمت سهام را در سال های آتی نسبت به همان سال پایه بررسی می نمایند و با استفاده از آن، روند صعود و یا نزول آن را مشخص می کنند که فرمول آن به صورت زیر می باشد:

۱۰۰×	ارزش جاری بازار سهام در زمان محاسبه	= مقدار شاخص کل
	ارزش جاری بازار سهام در تاریخ مبدا

شاخص قیمت مصرف کننده:

شاخص قیمت مصرف کننده (Consumer Price Index)، که به اختصار به آن (CPI) می گویند، معیاری برای سنجش میانگین وزنی قیمت های یک سبد یا پرتفوی می باشد.

این شاخص با در نظر داشتن تغییرات قیمت هر کدام از سهم های موجود، اقدام به محاسبه می کند که این تغییرات برای ارزیابی روند های آینده به کار برده می شود.

نکته: این شاخص در واقع یکی از متداول ترین آمار و ارقام برای شناسایی دوره های تورم یا کاهش نرخ تورم به شمار می رود.

شاخص قیمت مصرف کننده در ایران:

کل این بخش به دو زیر بخش تقسیم می شود که به صورت زیر قابل توضیح است:

• شاخص بهای کالا ها و خدمات مصرفی در نقاط شهری
• شاخص بهای کالا ها و خدمات مصرفی خانوار ها در نقاط روستایی

کاربرد شاخص قیمت مصرف کننده:

این شاخص در واقع یکی از شاخص هی اقتصادی می باشد که به طور وسیعی از آن استفاده می گردد و پر کاربرد ترین وسیله برای ارزیابی موارد زیر می باشد:

• اندازه تورم
• میزان اثر بخشی سیاست های اقتصادی دولت
• راهنمایی برای تصمیم گیری های سرمایه گذاران
• شاخصی ضمنی برای عوامل اقتصادی، از جمله خرده فروشی، درآمد های ساعتی یا هفتگی و…
• یافتن قدرت خرید مصرف کنندگان
• تنظیم سطح صلاحیت افراد برای انواع خاصی از کمک های دولتی
• تنظیم دستمزد بر اساس هزینه زندگی برای کارگران داخلی

همچنین شاخص قیمت مصرف کننده، هزینه سبد کالا و خدمات را در سراسر کشور به صورت ماهانه نشان می دهد که این کالا ها و خدمات به هشت گروه اصلی زیر تقسیم می گردند:

• مسکن
• پوشاک
• حمل و نقل
• آموزش و ارتباطات
• سایر کالا ها و خدمات
• تفریح
• مراقبت های پزشکی
• غذا و نوشیدنی

موسسه مشاوران مطالعه مقاله بازگشت ارز حاصل از صادرات را به شما عزیزان پیشنهاد می نماید.

شاخص قیمت و بازده نقدی

شاخص قیمت و بازده نقدی:

این شاخص که به شاخص TEDPIX معروف می باشد، دارای فرمولی مشابه با فرمول شاخص قیمت است با این تفاوت که در مخرج آن علاوه بر قیمت سال ۱۳۶۹، سود نقدی پرداختی آن سال نیز مورد محاسبه قرار می گیرد.

این دو مولفه نشان دهنده بازدهی کل بورس اوراق بهادار تهران می باشند که سود حاصل از سرمایه گذاری های بازار بورس از دو محل زیر به دست می آید:

• سود نقدی مصوب شده در مجامع شرکت ها
• سود به دست آمده از افزایش قیمت سهام

شاخص بازده نقدی:

شاخص بازده نقدی سود مصوب مجامع را محاسبه می کند که این سود به سود نقدی معروف می باشد و از تمامی سود های پرداختی توسط شرکت های بورسی، ناشی می گردد.

زمانی که این شاخص نزولی شود، یعنی سود کمتری در مجامع تقسیم می شود و بایستی سرمایه گذار یا معامله گر سبک معامله گری خود را اصلاح نماید.

شاخص صنعت و شاخص مالی:

شرکت های موجود در بورس، بر اساس حوزه فعالیت خود دسته بندی می شوند. لذا می توان گفت که دو دسته اصلی شرکت های تولیدی و خدماتی هستند که بیش از ۶۰ درصد شرکت های موجود در بورس در دسته شرکت های تولیدی قرار دارند.

شرکت هایی که در دسته اول قرار می گیرند، در زمره شاخص صنعت قرار دارند و همچنین شرکت های خدماتی که جز شرکت های تامین سرمایه و مشاوره مالی می باشند حوزه دوم را تشکیل می دهند.

بنابراین شرکت های دسته اول، جز شاخص صنعت و شرکت های دسته دوم جز شاخص مالی محسوب می شوند.

شیوه محاسبه هر دو شاخص بر اساس میانگین موزون شرکت های فعال در آن زمینه می باشد و همانند شاخص کل قیمت محاسبه می گردند و تنها تفاوت آنها در تعداد شرکت های موجود می باشد.

موسسه مشاوران مطالعه مقاله حسابداری رفتاری را به شما عزیزان پیشنهاد می نماید.

شاخص سهام آزاد شناور

شاخص سهام آزاد شناور:

شاخص سهام آزاد شناور (TEFIX)، به تغییرات آن بخش از سهام یک شرکت گفته می شود که توسط سرمایه گذاران خرد مورد معامله قرار می گیرند.

نحوه محاسبه آن، مشابه نحوه محاسبه شاخص کل قیمت می باشد که تفاوت آن در تعداد سهامی است که به عنوان ضریب قیمت مورد محاسبه قرار می گیرد.

برای درک بهتر این موضوع باید گفت که برخی از شرکت ها مالکیت اصلی سهام آنها بر عهده شرکت ها و اشخاص حقوقی می باشد که سهامدار اصلی آن سهام شناخته می شود و این سهام جز سهام فعال مورد معامله در بازار محسوب نمی شود.

در واقع شناوری سهام، به درصدی از سهام یک شرکت اشاره دارد که تحت مالکیت سرمایه گذاران حقیقی می باشد و احتمال خرید و فروش آن در آینده نزدیک وجود دارد. این درصد در سایت سازمان بورس قابل مشاهده است.

شاخص ۵۰ شرکت برتر:

سازمان بورس به صورت هر سه ماه یا هر فصل، یک بار فهرست ۵۰ شرکت برتر بورسی را ارائه می کند که بالا ترین درجه نقدشوندگی را دارند که بر اساس شاخص ۵۰ شرکت برتر ارائه می شود.

نحوه محاسبه این شاخص، مشابه شاخص کل قیمت می باشد که در آن فقط ۵۰ شرکت وجود دارد.

شاخص ۳۰ شرکت بزرگ تر:

معیار بزرگی در سازمان بورس اوراق بهادار، ارزش روز یک شرکت می باشد که برای محاسبه آن از رابطه زیر استفاده می گردد:

قیمت پایانی سهام × تعداد کل سهام شرکت = ارزش روز یک شرکت

این ۳۰ شرکت بزرگ تر، شامل شرکت هایی است که در صدر جدول شرکت های بورس قرار دارند و میانگین وزنی آنها برآورد می گردد.

نکته: نحوه محاسبه شاخص آن همانند شاخص کل قیمت می باشد.سرمایه‌گذاری بر مبنای شاخص

در زمان رکود بازار و زمانی که شاخص روند خاصی را در پی نگرفته است، می توان با انجام معاملات بلوکی در سهامی که جز ۳۰ شرکت بزرگ تر هستند، رقم شاخص تغییر قابل توجهی داشته باشد.

اگر این مطلب برای شما رضایت بخش بوده است، مطالعه مقاله ضرورت مشاور مالی در کسب و کار را به شما پیشنهاد می کنیم.

سرمایه‌گذاری بر مبنای شاخص

دوره 15، شماره 2 و 3 - ( پاييز و زمستان 1389 ) دوره15 شماره 2 و 3 صفحات 62-35 | برگشت به فهرست نسخه ها

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Beheshti M, Hekmati-Farid S. Ranking Economic Activities and Determining Investment Opportunities in Ardabil Province. JPBUD 2011; 15 (2 and 3) :35-62
URL: http://jpbud.ir/article-1-17-fa.html

بهشتی محمد باقر، حکمتی فرید صمد. اولویت‌بندی فعالیت‌های اقتصادی و تعیین فرصت‌های سرمایه‌گذاری استان اردبیل. فصلنامه برنامه ریزی و بودجه 1389; 15 (2 و 3) :62-35

بررسی توانمندی ها و قابلیت های اقتصادی مناطق مختلف کشور، گامی مؤثر در برنامه ریزی منطقه ای و تخصیص بهینه امکانات و منابع است. از این رو، در پژوهش حاضر، بررسی فعالیت‌های بخش های مختلف اقتصادی و اولویت بندی آنها در استان اردبیل مورد توجه قرار می گیرد. برای اولویت بندی فعالیت های اقتصادی در بخش‌های مختلف، از روش ترکیبی تحلیل عاملی و تاکسونومی و از شاخص های مزیت مطلق و نسبی استفاده شده است. اولویت بندی فعالیت های صنعتی بر مبنای شاخص های مزیت مطلق و نسبی نشان می دهد که تولید محصولات از دانه‌های آسیاب شده، از چوب و چوب پنبه، تولید محصولات کانی غیر‌فلزی طبقه‌بندی نشده و تولید سایر محصولات غذایی (در بخش صنعت)، تولید گندم دیم، عدس، جو دیم و گندم آبی (در بخش زراعت)، سیب، هلو، انگور و گردو (در بخش باغداری)، تولید گوشت گوسفند، گاو بومی، گوشت گاو دورگ و گاو میش (در بخش دام) و عمده فروشی، خرده فروشی، حمل و نقل جاده ای، خدمات واحدهای مسکونی شخصی و آموزش متوسطه دولتی (در بخش خدمات) اولویت های اول تا چهارم سرمایه گذاری در بخش های مختلف اقتصادی را تشکیل می دهند.

بازنشر اطلاعات
	این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution 4.0 International License قابل بازنشر است.

پایگاه های مرتبط

• موسسه عالی آموزش و پژوهش مدیرت و برنامه ریزی

کلمات کلیدی

اقتصاد, برنامه, برنامه ریزی, تحولات اقتصادی, توسعه اقتصادی, سیاست ها و راهبردهای اقتصادی, مسائل اقتصادی ایران و جهان

• کاربران حاضر در وبگاه: 0 کاربر;
• میهمانان در حال بازدید: 16 کاربر;
• تمام بازدید‌ها: 14479078 بازدید;
• بازدید 24 ساعت قبل: 1261 بازدید

This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.

۱۰ شاخص برتر بورس‌های دنیا

عملکرد بورس‌ها در کشورهای مختلف نشان دهنده وضعیت اقتصادی هر کشوری است و در این میان، شاخص‌های برتر نشان دهنده روند حرکت مثبت و منفی اقتصاد جهانی بوده و همواره مورد توجه جهان است.

به گزارش کارآفرین نیوز، سایت سنا به بررسی ۱۰ شاخص اول بازارهای بورس جهان پرداخته که این شاخص های پیشرو نشان دهنده چشم انداز اقتصاد جهانی است.

۱- شاخص صنعتی داوجونز (Dow jones index)

شاخص صنعتی داوجونز قدیمی‌ترین شاخص بورس اوراق بهادار نیویورک است که تغییرات قیمتی سهام ۳۰ شرکت برتر صنعتی، ۲۰ شرکت حمل و نقل و ۱۵ شرکت خدماتی را نشان می دهد. ۵۷ شرکت از ۶۵ شرکت در شاخص متعلق به بورس نیویورک و بقیه متعلق به نزدک است.

میانگین صنعتی داو جونز در سال ۱۸۸۵ تاسیس شد. داو جونز یکی از شاخص‌های متعددی بود که توسط چارلز داو، ادوارد جونز و چارلز برگستریسر ایجاد شد. داو ناشر روزنامه وال استریت بود. جونز متخصص آمار بود و برگستریسر یک روزنامه ‌نگار بود که نام ژورنال وال استریت را اختراع کرد. آن‌ ها DJIA را به منظور دستیابی به ابزاری برای ارزیابی سلامت عمومی بخش صنعتی ایجاد کردند. در ابتدا، شاخص شامل دوازده سهام صنعتی بود اما در طول زمان تمرکز شاخص تغییر یافته تا سایر صنایع نوظهور را به اقتصاد آمریکا وارد کند. در واقع، امروزه شامل تعداد بسیار کمی از شرکت ‌های صنعتی می‌شود.

این شاخص توسط بیشتر معامله‌گران به عنوان شاخص اول بازار جهان مطرح است. با توجه به تاثیر بسیار زیاد وضعیت اقتصادی آمریکا، این شاخص به عنوان شاخص پیشرو که نشان‌دهنده چشم انداز اقتصاد جهانی است در سرتاسر دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد.

۲- شاخص استاندارد S&P۵۰۰

شاخص S&P ۵۰۰ محصول شرکت Standard & Poor’s است. این شرکت توسط هنری ورنام پور Henry Varnum Poor در سال ۱۸۶۰ میلادی تاسیس شد و کار آن جمع‌آوری اطلاعات و تحلیل دیتاهای مالی شرکت‌ها است.

در سال ۱۹۴۱ میلادی، شرکت‌های آمار استاندارد (Standard Statistics Co) و انتشارات پور (Poor’s Publishing Co) با هم ادغام شدند و نام آن به Standard & Poor’s تغییر کرد. در سال ۱۹۵۷ میلادی، این شاخص به‌ عنوان اولین شاخص بازار سهام در جهان، با قابلیت ردیابی توسط کامپیوتر به بازار معرفی شد. این شاخص در ابتدا تعداد سهام کمی را دنبال می‌کرد، اما با گذشت زمان، تعداد سهام حاضر در این شاخص به ۵۰۰ شرکت افزایش یافت و شاخص S&P ۵۰۰ ایجاد شد.

شاخص S&P مبتنی بر ۵۰۰ سهم مختلف است به طوری که شامل سهام ۴۰۰ شرکت صنعتی، ۴۰ شرکت خدماتی، ۲۰ شرکت حمل و نقل و ۴۰ موسسه مالی است. وزن سهام تشکیل‌دهنده این شاخص در هر لحظه متناسب با ارزش بازار محاسبه می‌شود. شاخص مورد بحث، شرکت‌هایی که هم در بورس نزدک و هم NYSE است را مورد بررسی قرار می‌دهد. ارزش بازار S&P ۷۰ تا ۸۰ درصد کل ارزش بازار سهام ایالات متحده است.

اپل، مایکروسافت، آمازون، تسلا، برکشایر هاتاوای، جانسون اند جانسون Johnson & Johnson و UnitedHealth Group Incorporated از جمله شرکت های پذیرفته شده در این شاخص هستند.

۳- شاخص نزدک ۱۰۰

تاریخچه شروع فعالیت‌های شاخص نزدک ۱۰۰ به سال ۱۹۸۵ بر می‌گردد. این شاخص از این سال تا به امروز سعی کرده است که همواره خود را ارتقا دهد. این ارتقا باید به همراه بورس اوراق بهادار نیویورک باشد. شاخص نزدک ۱۰۰ Nasdaq شامل شرکت‌های مختلف خارجی از کشورهای متعدد می‌شود.

شاخص نزدک ۱۰۰، میانگین قیمت سهم‌های معامله شده ۱۰۰ شرکت بزرگ غیرمالی و برتر بورس نزدک است. البته این شرکت‌ها ۹۰ درصد وزن شاخص مرکب را نیز تشکیل می‌دهند. شاخص نزدک ۱۰۰ مالی و شاخص زیست فناوری سرمایه‌گذاری بر مبنای شاخص نزدک از دیگر شاخص‌های مهم این بازار به شمار می‌روند.

مایکروسافت، اپل، آمازون، فیسبوک، آلفابت، اینتل، پپسی، سیسکو و تسلا از جمله شرکت‌های مهم پذیرفته شده در این شاخص به شمار می‌روند. هر کدام از شرکت‌ها ارزش و وزن مختلفی را در این شاخص دارند که می‌توانند در مواقع و شرایط گوناگونی بالا و یا پایین شوند که شاید در چند سال دیگر خبری از این سهم‌ها نباشد و موارد بهتری با درصد بیشتری جایگزین آن‌ها شوند.

۴- شاخص SHCOMP

SSE Composite که مخفف عبارت شاخص مرکب بورس اوراق بهادار شانگهای، ترکیبی از تمامی سهام A و B پذیرفته شده در بورس چین است. این شاخص با استفاده از یک دوره پایه ۱۰۰ تایی محاسبه شده و در پانزدهم جولای سال ۱۹۹۱ برای اولین بار منتشر شد.

شاخص مرکب معیار بسیار مناسبی برای فهم وضعیت کلی بازار بورس چین است، زیرا شاخص‌هایی مانند SSE ۵۰ و SSE ۱۸۰ صرفاً به بررسی گروه‌هایی از شرکت‌های پیشرو بازار می‌پردازند. شاخص مرکب بورس چین نسبت به سایر رقبای خود تا حدی پُرنوسان و شاید بی‌ثبات است.

به طور مثال، در بازه زمانی نوامبر سال ۲۰۱۴ تا ژوئن ۲۰۱۵ این شاخص بیش از ۱۵۰ درصد رشد کرد؛ زیرا رسانه‌های دولتی همواره از بازار سهام شرکت‌های چینی صحبت کرده و عموم مردم که هیچ تجربه‌ای در سرمایه‌گذاری بورس نداشتند را به خرید سهام تشویق می‌کردند! سپس با گذشت حدود سه ماه از زمان به اوج رسیدن قیمت‌ها، شاخص‌های بازار در سراشیبی سقوط قرار گرفته و شاخص SHCOMP حدوداً ۴۰ درصد از ارزش خود را طی مدت کوتاهی از دست داد.

در این شرایط شرکت‌ها معاملات خود را متوقف کردند، اتخاذ موقعیت‌های معاملاتی فروش ممنوع اعلام شده و دولت برای حمایت از بازار وارد عمل شد.

برخی از مهم‌ترین سهام موجود در این بازار شامل بانک صنعت و تجارت چین (بانک تجاری دولتی)، شرکت بیمه عمر چین (شرکت مالی فعال در امور بیمه عمر و درمانی)، بانک کشاورزی چین، شرکت PetroChina بازوی اجرای شرکت ملی نفت چین و شرکت China International Capital Corporation است.

۵- نیکی، شاخص مهم و معروف بورس توکیو

شاخص Nikkei Stock Average، Nikkei ۲۲۵ در سراسر جهان به عنوان شاخص برتر سهام ژاپن استفاده می شود. بیش از ۷۰ سال از شروع محاسبه آن می گذرد که نشان دهنده تاریخ اقتصاد ژاپن پس از جنگ جهانی دوم است. به دلیل ماهیت برجسته این شاخص، بسیاری از محصولات مالی مرتبط با Nikkei ۲۲۵ ایجاد شده و در سراسر جهان معامله می شوند، در حالی که این شاخص به اندازه کافی به عنوان شاخص حرکت بازارهای سهام ژاپن مورد استفاده قرار گرفته است. Nikkei ۲۲۵ یک شاخص ارزشی ارزشی است که از ۲۲۵ سهم در بازار پرایم بورس توکیو تشکیل شده است.

شرکت‌های پذیرفته شده در این شاخص، در ابتدای اکتبر هر سال بر اساس بررسی سالانه تغییر می کنند. البته ممکن است در نتیجه بررسی هیچ تغییری در اجزای سازنده ایجاد نشود. انتخاب شرکت‌ها، باید بر اساس دو عامل «نقدینگی» و «تراز بخش» انجام شود. هنگامی که یک جزء به دلیل ورشکستگی و سازماندهی مجدد گروه شرکت آن و غیره از بورس خارج می شود، طبق روال جایگزینی فوق العاده، سهام از شاخص حذف و جزء جدید اضافه می‌شود.

در این شاخص، غول‌هایی مانندSony Corporation ، Canon Incorporated ، Mazda ، Panasonic inc. و شرکت تویوتا پذیرفته شده‌اند.

۶- فوتسی FTSE ؛ برترین شاخص بورس لندن

این شاخص بر مبنای ۱۰۰ شرکت سرمایه‌گذاری بر مبنای شاخص بزرگ (از لحاظ ارزش بازار) حاضر در بازار بورس انگلیس ایجاد شده است. شاخص فوتسی توسط کمپانی FTSE Group که یک شرکت تابعه حاصل سرمایه‌گذاری مشترک بورس اوراق بهادار لندن و روزنامه فایننشیال تایمز است، به صورت مداوم محاسبه می‌شود و از طریق درگاه‌های اطلاع‌رسانی بورس انگلستان منتشر می‌شود.

علیرغم حضور شاخص‌های مهم دیگری در بازار سهام لندن، FTSE ۱۰۰ همچنان پرکاربردترین شاخص محاسباتی این بازار مالی است. بر اساس آمارها، ۱۰۰ شرکت پذیرفته شده در این شاخص حدود ۸۰ درصد از ارزش بورس اوراق بهادار انگلیس را به خود اختصاص می‌دهند.

برخی از مهم‌ترین شرکت‌های موجود در شاخص فوتسی ۱۰۰ عبارتند از: بانک سرمایه‌گذاری و خدمات مالی بارکلیز، بانک سرمایه‌گذاری و خدمات مالی HSBC، شرکت خدمات مخابراتی چندملیتی ودافون و هلدینگ مهندسی و خودروسازی رولز-رویس

۷- نیفتی ۵۰؛ شاخص معیار بورس هند

شاخص نیفتی ۵۰ (NIFTY ۵۰) اصلی‌ترین شاخص معاملاتی بورس هند محسوب می شود.

این شاخص، شاخص معیار بازار سهام هند است و نمایانگر میانگین وزنی ۵۰ شرکت بزرگ هندی است که در بازار بورس اوراق بهادار ملی هند فهرست شده‌اند.

این شاخص در سال ۱۹۹۶ راه‌اندازی شد و تقریبا ۶۰ درصد از کل ارزش این بازار را تشکیل می‌دهد. این شاخص توسط سرمایه‌گذاران در هند و در سراسر جهان به عنوان دماسنج اقتصادی این کشور برشمرده می‌شود.

از مهم ترین این شرکت‌ها می‌توان به شرکت خودروسازی Tata Motors، هلدینگ انرژی Reliance Industries، شرکت‌های خدمات فناوری اطلاعات Infosys و Tata Consultancy Services، خدمات مالی HDFC Bank و مواد غذایی Hindustan Unilever اشاره کرد.

۸- شاخص AEX

یورونکستEuronext بزرگ‌ترین بورس اوراق بهادار در اروپا و بازار الکترونیکی بورس اوراق بهادار اروپا است که ساختمان مرکزی آن، در شهر آمستردام، هلند قرار دارد. AEX در آمستردام، BEL ۲۰ در بروکسل، PSI ۲۰ در لیسبون و CAC ۴۰ در پاریس از جمله شاخص‌های مهم این بورس به‌ شمار می‌روند.

شاخص ای‌ئی‌اکس AEX index، شاخص بازار بورس یورونکست آمستردام است که تاریخچه فعالیت آن به ژانویه ۱۹۸۳ باز می‌گردد و شامل بیش از ۲۰ نماد مربوط به شرکت‌های برتر پذیرفته شده در این بازار است.

در بازار بورس آمستردام تعدادی شاخص مالی برای نشان دادن وضعیت بازار سهام ایجاد شده‌اند، که مهم‌ترین این شاخص‌ها عبارتند از AEX،AMX و AScX . همانند سایر بازارهای بزرگ که یکی از شاخص‌ها از سایرین مهم‌تر بوده و برای ارزیابی وضعیت کلی بازار درنظر گرفته می‌شود، در بورس آمستردام شاخص AEX به عنوان شاخص اصلی بازار محسوب می‌شود.

شرکت‌های موجود در این شاخص از اعتبار بالایی برخوردار بوده و شامل برندهای مطرحی چون یونیلور (شرکت چند ملیتی بریتانیای-هلندی مالک برندهای متعدد سرمایه‌گذاری بر مبنای شاخص در بازار جهانی)، ING International Netherlands Group، شرکت چندملیتی خدمات بانکی و مالی، فیلیپس (شرکت چندملیتی خدمات و تجهیزات الکترونیکی) و شل (شرکت نفت و گاز بریتانیایی-هلندی) می‌شود.

این شاخص هم‌تراز سایر شاخص‌های ملیتی موجود در بازار یورونکست همچون DAX آلمان و CAC ۴۰ فرانسه است.

۹- شاخص DAX ۳۰

به دلیل موقعیت اقتصادی برتر کشور آلمان و وجود کسب‌ و کارهای مختلف در این کشور، انبوهی از شرکت‌های سرمایه‌گذاری بر مبنای شاخص فعال در حوزه‌های گوناگون در بورس فرانکفورت عرضه و پذیرش شده‌اند.

از مهم ‎ترین این شرکت‌ها نیز می‌توان به هواپیمایی لوفت هانزا، شیمیایی و داروسازی بایر، آرایشی و بهداشتی هنکل، صنایع مورتوی باواریا یا همان برند خودرویی معروف BMW، آرایشی و بهداشتی بایرسدورف، خودروسازی فولکس واگن و پوشاک هوگو باس اشاره کرد.

شاخص‌های اصلی معاملاتی در این بازار مالی شامل TecDAX، LDAX، CDAX، VDAX، MDAX، SDAX و EuroStoxx ۵۰ هستند. با این حال شاخص «Deutscher Aktieninde» که معروف به DAX یا DAX ۳۰ است، به عنوان شاخص اصلی و محبوب‌ترین آن‌ها در نظر گرفته می‌شود.

۳۰ شرکت ارزشمند بورس فرانکفورت در شاخص دکس فهرست شده و مجموعاً حدود ۸۰ درصد از کل ارزش این بازار را به خود اختصاص می‌دهند. شاخص دکس علاوه بر بازار سهام به عنوان شاخصی برای سنجش وضعیت اقتصادی آلمان در نظر گرفته می‌شود.

۱۰- شاخص S&P/ASX ۲۰۰

شاخص S&P/ASX ۲۰۰ یک شاخص بازار سهام وزن‌دار و تعدیل شده بر اساس ارزش سرمایه سهام شرکت‌های فهرست شده در بورس اوراق بهادار استرالیا است. این شاخص توسط استاندارد اند پورز Standard & Poor's حفظ و معیاری برای عملکرد سهام استرالیا در نظر گرفته می شود. این شاخص، بر اساس ۲۰۰ سهام بزرگ فهرست شده ASX است که روی هم حدود ۸۲ درصد سرمایه‌گذاری بر مبنای شاخص از ارزش بازار سهام استرالیا را تشکیل می دهند.

این شاخص شامل ۲۰۰ نماد از برترین شرکت‌های حاضر در بازار بورس استرالیا است. برخی از مهم‌ترین شرکت‌های موجود در این شاخص شامل BHP Billiton شرکت استخراج معادن بریتانیایی-استرالیایی که به عنوان بزرگترین شرکت معادن و فلزات جهان شناخته می‌شود، گروه بانکداری استرالیا و نیوزلند (یکی از بزرگترین بانک‌های حاضر در قاره استرالیا)، Macquarie (شرکت خدمات مالی و بانکداری استرالیایی که به عنوان بزرگترین ارائه دهنده خدمات بانکی و سرمایه‌گذاری در استرالیا شناخته می‌شود،Fortescue Metal شرکت استخراج معادن استرالیایی که جزء برترین تولیدکنندگان سنگ آهن در جهان است و Commonwealth Bank of Australia مشهور به کام بانک که دومین بانک بزرگ استرالیا محسوب می‌شود، است.

شاخص بورس سیدنی نیز همانند سایر شاخص‌های جهانی هم‌زمان با خبر شیوع ویروس کرونا افت بیش از ۳۰ درصدی را در مدت کوتاهی تجربه کرد، که علیرغم جبران بخشی از این افت تاریخی هنوز نتوانسته به سقف قبلی خود بازگردد.

صندوق سرمایه‌گذاری قابل معامله در بورس یا صندوق ETF چیست؟

صندوق ETF چیست؟ صندوق‌های قابل معامله در بورس (ETF) را می‌توان مؤلفه‌ی ارزشمندی در سند دارایی هر سرمایه‌گذار (از مدیران مالی پیچیده‌ترین سازمان‌ها گرفته تا یک سرمایه‌گذار مبتدی که تازه کار خود را شروع کرده‌ است) قلمداد کرد. برخی از سرمایه‌گذاران صندوق‌های قابل معامله‌ی بورس را در کانون سند دارایی خود قرار می‌دهند و بر آن تمرکز ویژه می‌کنند بنابراین می‌توانند با تعداد محدودی از ETF به سند دارایی خود تنوع ببخشند. سایر سرمایه‌گذاران از ETFها برای تکمیل کردن سند دارایی موجود خود استفاده می‌کنند و بر ETFها برای اجرای راهبردهای پیچیده‌ی سرمایه‌گذاری تکیه خواهند کرد. اما همان‌طور که در هر ابزار سرمایه‌گذاری دیگری صدق می‌کند در اینجا هم برای اینکه واقعا سود و منفعتی از ETF نصیب سرمایه‌گذار شود، باید درک مناسب و خوبی از آن داشت و به‌طور مناسب استفاده کرد. با ما همراه باشید تا با صندوق‌های قابل معامله در بورس و تفاوت آنها با صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک عادی، بیشتر آشنا شوید.

حتما بخوانید:

درک چگونگی کار اکثر صندوق‌های قابل معامله در بورس ساده است. یک ETF در بازار بورس مانند سهام معامله می‌شود و شبیه صندوق سرمایه‌ گذاری مشترک است. عملکرد آن یک شاخص مبنا را ردیابی می‌کند. ETF طوری طراحی شده است تا از این شاخص مبنا تقلید کند. فرق بین ساختار ETF و صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک مبین بخشی از مشخصات مختلف سرمایه‌گذاری است. سایر تفاوت‌ها با نوع مدیریت تبیین می‌شوند. از آنجا که ETFها برای ردیابی شاخص طراحی شده‌اند، مدیریت آنها منفعلانه در نظر گرفته می‌شود؛ و این در حالی است‌ که اکثر صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک به‌طور فعال مدیریت می‌شوند.

از دیدگاه یک سرمایه‌گذار، سرمایه‌گذاری در صندوق سرمایه‌گذاری مشترک و یک ETF که شاخص یکسانی را ردیابی می‌کنند، فرقی با هم ندارند. برای نمونه، عملکرد صندوق قابل معامله در بورس SPDR S&P 500 و یک صندوق شاخص با هزینه‌ی پایین مبتنی بر S&P 500 به لحاظ عملکرد، بسیار شبیه شاخص S&P 500 است.

با اینکه صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک اکثر شاخص‌های اصلی را پوشش می‌دهند اما در عین حال صندوق‌های قابل معامله در بورس طیف وسیع‌تری از شاخص‌ها را پوشش داده و گزینه‌های بیشتری را برای سرمایه‌گذاری در اختیار سرمایه‌گذار ETF قرار می‌دهند. حال آن که این اتفاق برای فردی که در صندوق سرمایه‌گذاری مشترک اقدام به سرمایه‌گذاری می‌کند رخ نخواهد داد.

پیش‌زمینه

ETFها در مقایسه با صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک، پدیده‌ی نسبتا جدیدی هستند. گرچه نخستین ETFها شاخص‌های وسیع بازار را ردیابی می‌کردند اما ETFهای جدیدتر طوری طراحی شده‌اند تا بخش‌ها، درآمد ثابت، سرمایه‌گذاری‌های جهانی، ارز و کالاها را نیز ردیابی کنند.

ETFها نشان‌دهنده‌ی سهمی از مالکیت اعتبار سرمایه‌گذاری واحد (UIT) هستند که اسناد دارایی سهام، اوراق قرضه، ارزها و کالاها را در اختیار دارد. ETFها را اغلب با صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک مقایسه می‌کنند:

• یک ETF مانند صندوق سرمایه‌گذاری مشترک یک ساختار سرمایه‌گذاری است که با جمع‌آوری دارایی‌های سرمایه‌گذاران خود و همچنین استفاده از مدیران حرفه‌ای، نسبت به سرمایه‌گذاری بر روی این پول‌ها اقدام می‌کند تا اهدافی که به‌روشنی معین شده‌اند را تأمین کند. از میان این اهداف می‌توان به درآمد جاری یا افزایش سرمایه اشاره کرد. آنها مانند یک صندوق سرمایه‌گذاری مشترک دارای یک اطلاعیه نیز هستند. یک ETF اطلاعیه را به خریدار تحویل می‌دهد یا سندی را تحت عنوان شرح‌حال محصول در اختیار سرمایه‌گذاران می‌گذارد که اطلاعات کلیدی را در مورد ETF به‌طور خلاصه ارائه کرده است.
• یک سرمایه‌گذار که در صندوق سرمایه‌گذاری مشترک فعالیت می‌کند به‌طور مستقیم به میزان خالص ارزش دارایی (NAV) که در انتهای هر روز کاری محاسبه می‌شود از صندوق خریداری می‌کند. سرمایه‌گذاری که یک ETF می‌خرد، سهم‌های بازار بورس را در فرایندی شبیه به خرید یا فروش هر سهام دیگری خریداری می‌کند. گرچه اکثر صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک به‌طور فعالانه مدیریت می‌شوند اما تعداد قابل توجهی از صندوق‌های سرمایه‌گذاری نیز وجود دارند که به‌طور منفعلانه مدیریت می‌شوند و برای ردیابی شاخص‌های معینی طراحی شده‌اند. تعداد اندکی از ETFها که به‌طور فعال مدیریت می‌شوند هم وارد بازار شده‌اند.
• فرایند خلق و بازخرید سهام ETF دقیقا نقطه مقابل فرایند خلق و بازخرید صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک است. هنگام سرمایه‌گذاری در صندوق‌های سرمایه‌گذاری، سرمایه‌گذاران هر مبلغ را به شرکت صندوق ارسال می‌کنند و شرکت هم از آن پول برای خرید اوراق بهادار و صدور سهم‌های اضافی صندوق استفاده می‌کند. وقتی سرمایه‌گذاران بخواهند سهم‌های صندوق سرمایه‌گذاری خود را بازخرید کنند، سهم‌ها در ازای پول به شرکت صندوق سرمایه‌گذاری مشترک بازگردانده می‌شوند. اما خلق یک ETF در بردارنده‌ی پول و وجه نقد نیست.

ایجاد صندوق

ETFها اوراق بهاداری هستند که حق قانونی مالکیت بخشی از سبد اوراق سهام را تصریح می‌کنند. خلق یک ETF در آمریکا مستلزم این است که مدیر صندوق، برنامه‌ی جامعی را به کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) تقدیم کند. این برنامه مجموعه‌ای از راهکارها و ترکیب‌بندی ETF را بیان می‌کند.

معمولا، تنها شرکت‌های بزرگ مدیریت پول که در شاخص‌گذاری دارای تجربه هستند می‌توانند ETFها را خلق و مدیریت کنند. این شرکت‌ها با سرمایه‌گذاران بزرگ، صندوق‌های بازنشستگی و مدیران پولی در سراسر جهان که دارای حجم عظیمی از پول (که برای خلق ETF نیاز است) ارتباط دارند. این شرکت‌ها با به صف کشیدن مشتریان، خواه سازمانی یا خُرد، برای خرید ETF تازه وارد شده ایجاد تقاضا می‌کنند.

ایجاد صندوق ETF به‌طور رسمی با یک مشارکت‌کننده‌ی دارای اختیار قانونی، شروع خواهد شد. به این مشارکت‌کننده‌ی با اختیار قانونی، سازنده‌ی بازار یا متخصص هم اطلاق می‌شود. این دلالان معمولا سبد مناسبی از سهم را تهیه می‌کنند که برای خرید ۱۰۰۰۰ تا ۵۰۰۰۰ سهم ETF کافی باشد. سبد سهام به بانک نگهدارنده‌ای ارسال می‌شود که از قبل تعیین شده است و آن بانک هم سهام ETF را به سازنده‌ی بازار جهت حفاظت می‌فرستد. حداقل اندازه‌ی سبد واحد «خلق» نام دارد.

بازخرید

برای بازخرید سهم‌ها، یک مشارکت‌کننده‌ی با اختیار قانونی یا مجاز، بخش بزرگی از ETF را می‌خرد، آن را به بانک نگهدارنده می‌فرستد و معادل همان، سبدی از سهام تکی را دریافت می‌کند. این سهام را می‌توان بعدا در بازار بورس فروخت، گرچه آنها معمولا به مؤسسه‌ای بازگردانده می‌شوند که سهام را قرض داده است.

به‌طور نظری، یک سرمایه‌گذار می‌تواند یک ETF را به دو طریق واگذار کند:

• با تقدیم سهم‌ها به صندوق ETF در ازای سهم‌های مبنا، ETF را بازخرید کند؛
• ETF را در بازار ثانویه به فروش برساند.

در عمل، سرمایه‌گذار می‌تواند مورد دوم را انجام بدهد. به‌خاطر محدودیت‌هایی که در بازخرید سهام ETF وجود دارد، ‌آنها را نمی‌توان صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک نامید.

آربیتراژ

یکی از ویژگی‌های مهم یک ETF فرصت آربیتراژ است. وقتی قیمت ETF از خالص ارزش دارایی (NAV) سهام منحرف می‌شود، مشارکت‌کنندگان می‌توانند وارد عمل شوند و از تفاضل‌ها سود ببرند. اگر سهم‌های ETF با قیمتی پایین‌تر از خالص ارزش دارایی معامله شوند آنگاه آربیتراژکنندگان سهم‌های ETF را در بازار آزاد می‌خرند. آربیتراژکنندگان واحدهای خلق را شکل خواهند داد سپس واحدهای خلق را به بانک نگهدارنده بازخرید خواهند کرد، اوراق بهادار مبنا را دریافت خواهند کرد و آنها را در ازای دریافت سود خواهند فروخت. اگر سهم‌های ETF به قیمتی بالاتر از خالص ارزش دارایی معامله شود، آربیتراژکنندگان اوراق بهادار مبنا را در بازار آزاد خواهند خرید، آنها را برای واحدهای خلق بازخرید خواهند کرد و سپس سهم‌های ETF را به‌ازای دریافت سود خواهند فروخت. کنش‌های آربیتراژکنندگان باعث می‌شود قیمت‌های ETF بسیار نزدیک خالص ارزش دارایی اوراق بهادار مبنا نگه داشته شود.

ویژگی‌ها

اکثریت قریب به اتفاق صندوق‌های قابل معامله در بورس برای ردیابی شاخص طراحی شده‌اند و از این‌رو عملکردشان نزدیک به عملکرد یک صندوق سرمایه‌گذاری شاخص است، اما تشابه آنها دقیق نیست. به‌خاطر تفاوت در ترکیب‌بندی، نرخ مدیریت، مخارج و جا‌به‌جایی سود سهام ممکن است خطای ردیابی یا تفاوت بین بازده یک صندوق و بازده شاخص ایجاد شود.

خرید و فروش ETFها می‌تواند برای سرمایه‌گذار خُرد خوب باشد

ETFها به‌طور مداوم قیمت‌گذاری می‌شوند؛ آنها را می‌توان در بازار بورس در طول روز کاری و تجاری، خرید و فروش کرد. از آنجا که ETFها مانند سهام معامله می‌شوند، می‌توان مانند سهام آنها را سفارش داد؛ سفارش‌هایی نظیر سفارش به قیمت معین، سفارش زیان‌گریز و … همچنین می‌توان آنها را به‌صورت کوتاه فروخت. صندوق‌های سرمایه‌گذاری سنتی بر اساس خالص ارزش دارایی‌ها در انتهای روز، خرید و بازخرید می‌شوند. ETFها در بازار بورس به قیمت‌های بازار، خرید و فروش می‌شوند؛ قیمت‌هایی که شبیه خالص ارزش دارایی‌هاست ولی از آن مستقل است. اما آربیتراژکنندگان باید مطمئن شوند که قیمت‌های ETFها بسیار نزدیک به خالص ارزش دارایی‌های اوراق بهادار مبنا نگه داشته ‌شود.

گرچه یک سرمایه‌گذار می‌تواند کم‌ترین سهم از ETF را خریداری کند، اما اکثرا در سطح وسیع (Board Lot) می‌خرند. هر چیزی که کم‌تر از Board Lot خریده شود هزینه را برای سرمایه‌گذار افزایش خواهد داد. هرکسی، فارغ از اینکه در کجای جهان به معامله و تجارت می‌پردازد می‌تواند هر ETF را خریداری کند. این ویژگی نسبت به صندوق‌های سرمایه‌گذاری مزیت بیشتری برای سرمایه‌گذاران دارد چرا که صندوق‌های سرمایه‌گذاری را معمولا می‌توان فقط در کشوری که ثبت شده‌اند خریداری کرد.

نوع پرداخت سود سهام

هر ETF معمولا سود سهامی را که از سهام مبنا دریافت شده‌ است در هر فصل پرداخت می‌کند. هرچند، سهام مبنا سود سهام را در سراسر فصل پرداخت می‌کنند. از این جهت، این صندوق‌ها می‌توانند به‌مدت بیشتری در طول فصل پول را نگه دارند، با اینکه شاخص محکی مبنا از پول تشکیل نشده است. با داشتن ETFهایی که سود سهام پرداخت می‌کنند، درست مانند سود سهام عادی، پول سر از حساب دلالی شما درخواهد آورد. اگر می‌خواهید آن پول را مجددا سرمایه‌گذاری کنید، باید خرید دیگری انجام بدهید.

مزایای مالیاتی

از آنجا که ETFها شاخص اسناد دارایی‌ای هستند که به‌صورت منفعلانه مدیریت می‌شوند، نسبت به صندوق‌های سرمایه‌گذاری عادی، مزایای مالیاتی بیشتری دارند. آنها به‌خاطر پایین‌ بودن گردش اوراق بهادار، درآمد سرمایه‌ای بیشتری تولید می‌کنند و در مقایسه سرمایه‌گذاری بر مبنای شاخص با آن‌ دسته از صندوق‌های سرمایه‌گذاری که به‌طور فعال مدیریت می‌شوند، درآمد سرمایه‌ای کم‌تری را تحقق خواهند بخشید. یک ETF شاخص فقط اوراق بهادار را برای نشان دادن تغییرات در شاخص مبنای خود می‌فروشد. صندوق‌های سرمایه‌گذاری سنتی این درآمدهای سرمایه‌ای تحقق‌نایافته را به موازات افزایش ارزش سهام سند دارایی انباشته می‌کنند. وقتی صندوق آن سهام را می‌فروشد، سود سرمایه را به نسبت مالکیت سرمایه‌گذاران بین آنها توزیع می‌کند. این فروش منجر به مالیات بیشتری برای مالکان صندوق‌های سرمایه‌داری خواهد شد.

شفافیت

همان‌طور که قبلا اشاره شد، ETFها برای تکرار عملکرد شاخص یا کالای مبنای خود طراحی شده‌اند. سرمایه‌گذاران همواره می‌دانند دقیقا چه دارند می‌خرند و می‌توانند ببینند که دقیقا چه چیزی ETF را تشکیل می‌دهد. قیمت‌ها به‌طور روشن مشخص شده‌اند. از آنجا که صندوق‌های سرمایه‌گذاری تنها دو بار در سال باید هلدینگ‌های خود را گزارش بدهند، وقتی شما یک صندوق سرمایه‌گذاری می‌خرید، آنچه که به‌دست می‌آورید ممکن است چندان شفاف و مشخص نباشد.

قیمت و کمیسیون

یکی از ویژگی‌های ETFها، مخصوصا در مقایسه با صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک سنتی، پایین بودن قیمت سالانه‌شان است. ماهیت منفعلانه‌ی سرمایه‌گذاری مبتنی بر شاخص، کاهش مخارج بازاریابی، توزیع و حسابداری، همه و همه به این پایین بودن مبلغ کمک می‌کنند. هرچند، سرمایه‌گذاران فردی باید برای خرید و فروش سهم‌های ETF کمیسیون دلالی پرداخت کنند؛ این امر ممکن است هزینه‌ی سرمایه‌گذاری در ETF را برای سرمایه‌گذارانی که مکررا به معامله می‌پردازند افزایش بدهد.

گزینه‌ها

تعدادی از ETFها دارای گزینه‌هایی هستند که می‌توان آنها را معامله کرد. می‌توان از آنها برای خلق راهبردهای متفاوت سرمایه‌گذاری در ارتباط با ETF مبنا استفاده کرد. این امر این امکان را برای سرمایه‌گذاران ETF فراهم می‌کند تا در اسناد دارایی خود از اهرم عملیاتی و مالی استفاده کنند.