آیا ساختن سدهای بیشتر راه نجات رودخانه‌هاست؟
با پرآب‌تر یا کم‌آب‌تر شدن رودخانه‌ها متخصصان اختلاف نظر دارند که سدها باید نقشی در مدیریت آب ایفا کنند یا خیر.
در دیجیاتو ثبت‌نام کنید
جهت بهره‌مندی و دسترسی به امکانات ویژه و بخش‌های مختلف در دیجیاتو عضو ویژه دیجیاتو شوید.
تازه‌های تکنولوژی
در سراسر دنیا، رودخانه‌ها یا مواج‌تر می‌شوند یا کم‌آب‌تر. در حالی که سیل‌های فاجعه‌آمیز رودخانه‌های پاکستان یک سوم این کشور را زیر آب فرو برده و ده‌ها میلیون نفر را آواره کرده، یک خشکسالی بی‌سابقه در ۵۰۰ سال گذشته آبراه‌های بزرگ اروپا را تقریبا خشک کرده است. در ایالات متحده، رودخانه کنتاکی در این تابستان دچار سیلی مرگبار شد، در حالی که سطح رودخانه خشک شده کلرادو تا حدی پایین آمد که توزیع آب در چچندین ایالت با کاهش همراه بود.
مخالفت اندکی درباره چیزی که در جریان است، وجود دارد. دانشمندان برای سال‌ها هشدار داده‌اند که اقلیم در حال تغییر ما باعث افزایش شدت بارش‌ها و خشکسالی‌ها می‌شود؛ جاهای مرطوب مرطوب‌تر و جاهای خشک خشک‌تر می‌شود و آثار تغییر اقلیم روی رودخانه‌ها از همیشه شدیدتر خواهد بود.
سوال حالا این می‌تواند باشد که چگونه این آبراه‌های تغییر یافته مدیریت شوند و به خصوص نقشی که سدها باید در کاهش این‌گونه حوادث که اخیرا بیشتر شاهد آنها بوده‌ایم، بازی کنند یا نکنند، چیست.
اینجاست که نظرات متفاوت هستند. طرفداران می‌گویند سدهای ذخیره به عنوان موانعی جلوی جریان‌های شدید آب ضروری‌تر می‌شوند تا آب را هنگاه سیل ذخیره و در مواقع خشکسالی رها کنند. آنها می‌گویند سدها می‌توانند در نبرد با تغییر اقلیم، که افزایش انتشار گازهای گلخانه‌ای به آن شتاب می‌دهد، با تولید انرژی آبی تجدیدپذیر، که از انرژی سوخت‌های فیلی سالم‌تر است، مفید باشند.
«ریچارد تیلور» (Richard Taylor)، متخصص انرژی آبی و رییس کمپانی بریتانیایی RMT Renewables، می‌گوید: «سدها و نیروی برق‌آبی نوش‌دارو نیستند اما اساس کاهش تغییر اقلیم و سازگاری با آن به شمار می‌آیند.»
از طرف دیگر، منتقدان وجود دارند که می‌گویند ضرر سدها از فایده آنها بیشتر است. استدلال‌های آنها مدت‌هاست حول آثار منفی اکثر سدها روی تنوع گونه‌ای و اکوسیستم‌های رودخانه‌ای متمرکز بوده‌اند، اما روزبه‌روز شواهد علمی درباره آثار منفی سدها روی سیل و خشکسالی بیشتر می‌شود.
منتقدان همچنین به پژوهش‌هایی اشاره می‌کنند که نشان می‌دهند مخازن سدها اغلب بیشتر از چیزی که پیش از این تصور می‌شد، گازهای مضر گلخانه‌ای آزاد می‌کنند.
«ایزابلا وینکلر» (Isabella Winkler)، رییس سازمان آمریکایی International Rivers، می‌گوید: «سدها یک راه‌حل اقلیمی اشتباه هستند. آنها به عنوان منبعی برای انرژی سبز تبلیغ می‌شوند، در حالی که هر چیزی هستند جز آن.»
سوییس صدها نیروگاه برق‌آبی در کوه‌های آلپ دارد. این تصویر هوایی دوتا از آنها را نشان می‌دهد: سد ویو اموسون و سد اموسون. طرفداران سد می‌گویند سدها یک جایگزین سبز برای سوخت‌های فسیلی هستند؛ مخالفان می‌گویند سدها گازهای گلخانه‌ای قابل توجهی منتشر می‌کنند.
آسیب‌پذیرترین
برای هزاران سال، سدها در رودخانه‌ها و جریان‌های آبی ساخته می‌شوند تا زمین‌های کشاورزی آبیاری شوند، آب آشامیدنی فراهم گردد و از سیل‌ها جلوگیری شود. در طول صنعتی‌سازی اروپا در اواخر قرن ۱۹، سدهای بزرگ برای تولید الکتریسیته ساخته می‌شدند و اوایل قرن ۲۰ دوران اوج پروژه‌های برق‌آبی در ایالات متحده بود.
در دهه‌های اخیر، با رودخانه‌هایی که انباشته از سد هستند، سدهای بزرگ اندکی در آمریکای شمالی یا اروپا ساخته شده‌اند. در دیگر بخش‌های دنیا، توسعه برق‌آبی سرعت گرفته و در سال ۲۰۱۳ با ساخت ابرسدها در چین و برزیل به اوج خود رسید. امروزه، انرژی برق‌آبی ۱۷ درصد تولید برق دنیا را تامین می‌کند و بعد از زغال و گاز طبیعی سومین منبع بزرگ دنیا به شمار می‌رود.
کشورهای متنوعی مانند پاراگوئه، نپال، نروژ و جمهوری دموکراتیک کنگو برای تولید تقریبا تمام برق خود به انرژی برق‌آبی متکی هستند. در دیگر کشورها مانند هلند که عمدتا در سطح دریا یا پایین آن واقع شده‌اند، سازه‌های کنترل سیل، از جمله سدها، یک ضرورت هستند.
در جنوب غربی آمریکا، کشاورزی و ۴۰ میلیون جمعیت، به آب گرفته شده از رودخانه کلرادو متکی هستند. «آپمانو لال» (Upmanu Lall)، رییس مرکز آب دانشگاه کلمبیا در نیویورک می‌گوید: «غرب [آمریکا] بسیار متفاوت از امروز بود، اگر این سدها آنجا نبودند.»
متخصصان می‌گویند بسیاری از رودخانه‌های به شدت در معرض تهدید تغییر اقلیم در کشورهایی جاری هستند که زیرساخت‌های حیاتی، ابزارهای مالی و دانش لازم برای مقابله با وقایع آب و هوایی را ندارند. برخی به پاکستان به عنوان کشوری بسیار آسیب‌پذیر اشاره می‌کنند. این کشور در ناحیه‌ای واقع شده که انتظار می‌رود به طور غیر متناسب از بارش‌ها و خشکسالی‌های شدت یافته در طول فرایند تغییر اقلیم رنج ببیند.
سیل ویرانگر امسال، که حداقل ۱۵۰۰ نفر را کشته است، نتیجه باران‌های موسمی سیل‌آسایی بود که چهار برابر سنگین‌تر از میانگین بلندمدت بودند و به دنبال یک موج گرمایی قدرتمند و غیر معمول در بهار آمدند.
آب از سرریز سد سائو در ویلانوای اسپانیا عبور می‌کند. در میانهٔ رکورد گرما در سراسر اروپا در این تابستان، سدهای این قاره در حال خشک شدن هستند. (ANGEL GARCIA/BLOOMBERG, GETTY IMAGES)
پاکستان پس از سیل‌های شدید ۲۰۱۰ سرمایه‌گذاری عمده‌ای روی سیستم‌های کنترل سیلاب نکرد، اما مشخص نیست سدهای بیشتر روی رودخانه مملو از سد ایندوس، آبراه اصلی کشور از شدت فاجعه امسال می‌کاستند یا خیر. «معتصم اشفاق»، دانشمند اقلیم محاسباتی در آزمایشگاه ملی اوکریج در ایالت تنسی آمریکا می‌گوید: «برخی از سیل‌ها بر جنوب پاکستان ناشی از بارش‌های شدید روی یک ناحیه بودند، پس سدها کمک چندانی نمی‌کردند.»
اما اشفاق می‌گوید آسیب سیل ناشی از بارش‌های شدید در نواحی بالادست حوضه رودخانه ایندوس با ساخت ذخایر کنترل سیل کوچک روی برخی از شاخه‌های رودخانه قابل کنترل بودند. او می‌گوید «این ذخایر کوچک می‌توانند در کنترل سیل‌های ناگهانی بسیار موثر باشند.»
اشفاق به زمان جریان‌های ورودی از شاخه‌ها نیز اشاره می‌کند. یک سیستم کنترل انسانی می‌تواند جریان‌های ورودی به رودخانه اصلی را به گونه‌ای تنظیم کند که از سرعت آنها کاسته شود و آب رودخانه سرریز نشود.
جریان‌های جت تضعیف شده
دانشمندان هشدار می‌دهند بسیاری از سدهای موجود که با وعده کاهش سیل ساخته شده‌اند، از قواعد کاربری منسوخ شده استفاده می‌کنند که برپایه فرضیات اقلیمی قدیمی بودند. برای مثال، احتمالا برخی از سدها بدون سرریزهای کافی برای مقابله با سیلاب‌های شدید ساخته شده‌اند. متخصصان توافق دارند که سدهای جدید باید با ملاحظه افزایش سطح بارندگی در آینده ساخته شوند.
«آروپ گانگولی» (Auroop Ganguly)، استاد مهندسی عمران و محیط زیست دانشگاه نورت‌ایسترن در بوستون، می‌گوید: «ما باید برای بدترین وقایع طراحی کنیم.»
اما پیش‌بینی‌ناپذیری تغییر اقلیم دانستن این را که بدترین وقایع دقیقا چه خواهند بود، دشوار می‌سازد.
گرمای شدید تابستان و فقدان بارش هزینهٔ زیادی برای سطح آب رودخانهٔ یانگتسه به همراه داشته است. طولانی‌ترین رودخانهٔ آسیا حدود ۶۲۷۶ کیلومتر در قلب چین جریان دارد و مزارعی را آبیرسانی می‌کند که برای نصف جمعیت کشور غذا فراهم می‌کنند. هزران سد، از جمله سد سه‌دره—بزرگترین نیروگاه دنیا—، از این رودخانه تغذیه می‌شوند. (BLOOMBERG)
امسال، یک پژوهش در ژورنال Nature Communications نشان داد که سدها می‌توانند در برخی موارد با تغییر ترکیب و ساختار بستر رودخانه در پایین‌دست، در واقع باعث افزایش ریسک سیل شوند.
با این که عقیده متداول بر این است که آب آزاد شده از سدها راه سیل را در پایین‌دست باز می‌کند و در نتیجه باعث کاهش ریسک سیل می‌شود، این پژوهش می‌گوید سدسازی باعث حذف ذرات ریز از آب و زمخت شدن بستر رودخانه می‌شود، که می‌تواند جلوی سرعت جریان رودخانه را بگیرد و سیل را بدتر کند.
«هونگبو ما» (Hongbo Ma)، استاد مهندسی هیدرولیک در دانشگاه تسینگهوا در پکن و نویسنده اصلی مقاله می‌گوید: «با این که سدها می‌توانند اوج سیلاب را تضعیف کنند، کانال پایین‌دست دیگر نمی‌تواند آن حجم از آن را انتقال دهد.»
به نظر می‌رسد خشکسالی طولانی اروپا، که باعث شده سطح رودخانه‌های لوار در فرانسه، راین در آلمان و پو در ایتالیا به سرعت کاهش یابد و عواقب اقتصادی بزرگ برای کشتیرانی و دیگر فعالیت‌های صنعتی داشته باشد، محدودیت سدها را در مقابله با کمبودهای آب نیز افشا کرده باشد؛ با در نظر گرفتن این نکته که اروپا بیشترین تراکم سد را در بین قاره‌های دنیا دارد.
با ضعیف شدن جریان‌های جت که رطوبت اقیانوس اطلس را به اروپا می‌آورند در اثر تغییر اقلیم، متخصصان پیش‌بینی می‌کنند که خشکسالی ها در این قاره متداول‌تر خواهند شد. آنها می‌گویند دوره‌های آخر تابستان می‌توانند سختی قابل توجهی در اروپای مرکزی داشته باشند، چون رواناب‌های آلپ که رودخانه‌های آنجا را در بهار پر می‌کنند، احتمالا زودتر رخ خواهند داد، زیرا با افزایش دما، ذخیره برف‌ها زودتر ذوب یا با باران جایگزین می‌شوند.
در واکنش به شرایط متغیر، برخی از کشورهای اروپایی از جمله انگلیس، برنامه دارند تا ذخایر بزرگ اضافی برای جمع‌آوری آب در طول سال بسازند تا در دوره‌های خشک با آزاد کردن آب آنها، مصرف انسان‌ها و صنایع پشتیبانی شود. اما پژوهش‌ها نشان داده‌اند که این رویکرد می‌تواند باعث یک چرخه عرضه-تقاضای مارپیچی شود که در آن افزایش عرضه آب تقاضای آب را بالا می‌برد که می‌تواند به سرعت مزایای اولیهٔ ذخایر را خنثی کند.
«جولیانو دی بالداساره» (Giuliano Di Baldassarre)، استاد هیدرولوژی آب‌های سطحی و آنالیز محیط زیستی در دانشگاه اوپسالا در سوئد می‌گوید: «بیشتر دانشمندان توافق دارند که چرخه‌های عرضه-تقاضا، یا چیزی که ما آثار بازگشتی می‌نامیم، می‌توانند آسیب خشکسالی و کمبود آب را تشدید کنند.»
ادعاهای سبز
پروژه‌های برق‌آبی نیز خود تهدیدی برای محیط زیست هستند. پژوهشی از سوی صندوق آتش‌سوزی‌های جنگل جهان (WWF) در سال جاری میلادی نشان داد که تقریبا دو تا از هر سه سد برق‌آبی برنامه‌ریزی شده در جهان در حوضه‌هایی با ریسک بسیار بالا یا شدید خشکسالی یا سیل یا هر دو تا سال ۲۰۵۰ هستند.
این تصویر هوایی که دو ماه قبل از پاکستان گرفته شده، نواحی مسکونی سیل‌زده را بعد از باران‌های موسمی شدید در استان بلوچستان نشان می‌دهد که خانه‌ها، مغازه‌ها، جاده‌ها و پل‌ها را شست. تقریبا یک سوم پاکستان بعد از ماه‌ها بارش موسمی رکوردشکن زیر سیل است. حداقل ۱۵۰۰ نفر کشته شده‌اند. (FIDA HUSSAIN, AFP, GETTY IMAGES)
تا به امروز، تولید انرژی برق‌آبی در بسیاری از نواحی دنیا به علت کاهش سطح آب در رودخانه‌ها به شدت کاهش یافته است. برای برخی از کشورها نظیر زامبیا که بیشتر برق خود را از نیروگاه‌های برق‌آبی تامین می‌کند، کاهش مقدار تولید برق از آب می‌تواند منجر به اختلالات اقتصادی بزرگی شود؛ چیزی که در نتیجه یک دهه خشکسالی و کاهش ۴۰ درصدی خروجی برق در این کشور رخ داد.
«جف آپرمن» (Jeff Opperman)، دانشمند ارشد آب‌های شیرین جهان در WWF و نویسنده اصلی گزارش WWF می‌گوید: «تغییرات احتمالی در هزینه و فایده‌های برآورد شده قطعا سدها را به رقبایی ضعیف به عنوان گزینه‌های تولید برق یا سرمایه‌گذاری‌های ریسکی‌تر در مناطق با سطوح روبه رشد ریسک تبدیل می‌کنند.»
با ارزان‌تر شدن تکنولوژی‌های خورشیدی و بادی به عنوان گزینه‌های انرژی جایگزین، رشد برق‌آبی تا سال ۲۰۳۰ در سراسر دنیا بیش از ۲۰ درصد کاهش خواهد یافت. اما در بسیاری از مکان‌ها مانند آسیای جنوب شرقی، برق‌آبی همچنان به سرعت در حال توسعه است.
با این حال طبق گفته برخی از شاهدان، پروژه‌های دولتی و خصوصی بسیاری در این نواحی بر اساس فرضیات اقتصادی مطمئن نیستند و هزینه‌های محیط زیستی، مانند از بین رفتن شیلات، اغلب نادیده گرفته می‌شوند.
«برایان آیلر» (Brian Eyler)، رییس برنامه آسیای جنوب شرقی در مرکز استیمسون در واشینگتن دی سی که ساخت و ساز سد در رودخانه مکونگ را تحت مزیت اجرای استراتژی میانگین کم کردن نظر دارد، می‌گوید: «انگیزه این پروژه‌ها اغلب توسط سیاست‌های نخبگان و رویه‌های فاسد رانده می‌شود، با تقاضای واقعی بسیار اندک برای آنها.»
چون هیچ سوختی در بهره‌برداری از سدها مصرف نمی‌شود، آنها همچنان اغلب روشی پاک برای تولید برق در نظر گرفته می‌شوند. آنها همچنین گزینه‌ای کم‌خطرتر از باتری‌ها برای ذخیره انرژی در نظر گرفته می‌شوند که نیازمند استخراج مخرب مواد معدنی برای ساخت هستند.
اما منتقدان می‌گویند که تبلیغ‌های سبز بودن سدها مبالغه‌آمیز هستند. آنها اشاره می‌کنند که نه تنها مقادیر عظیم بتن استفاده شده در ساخت سدها ردپای کربن بزرگی به جا می‌گذارند، بلکه شواهد روزافزون نشان می‌دهند انتشار گازهای گلخانه‌ای از سدها اغلب بزرگتر از چیزی است که پیش‌تر تصور می‌شدو در برخی بخش‌ها می‌توانند حتی با سوخته شدن سوخت‌های فسیلی برابری کنند. دلیل این است که پوشش گیاهی شسته شده که در اعماق مخزن‌های پشت سد تجزیه می‌شوند، مقادیر زیادی گاز متان تولید می‌کنند؛ یک گاز گلخانه‌ای که حداقل ۲۵ برابر بیشتر از کربن دی‌اکسید اثر گلخانه‌ای دارد.
«وینکلر» از International Rivers می‌گوید: «برق‌آبی سبز یک تناقض لفظی است و نظرها را از راه‌حل‌های عملی‌تر برای تغییر اقلیم منحرف می‌کند.»
بزرگترین نیروگاه برق‌آبی جنوب شرق آسیا روی رودخانهٔ کایان در شمال کالیمانتان اندونزی در حال ساخت است. (ANTON RAHARJO, ANADOLU AGENCY, GETTY IMAGES)
راه‌حل‌های طبیعی
با در نظر گرفتن پرهزینه بودن و آسیب‌های محیط زیستی ابرسدها، احتمالا توسعه‌دهندگان سد بیشتری به تکنولوژی‌های «عبور از رودخانه» روی آورند که در آنها آب رودخانه به طور پیوسته از درون یک ایستگاه برق‌آبی عبور می‌کند، بدون آن که مخزنی آن را ذخیره کند. چنین پروژه‌هایی عمدتا دوستدار محیط زیست در نظر گرفته می‌شوند، اما انعطاف‌پذیر نیستند؛ آنها اجازه نمی‌دهند آب مطابق شرایط آب و هوایی مدیریت شود.
یک گروه در ماساچوست، «انستیتوی برق‌آبی کم‌اثر»، به دنبال تبلیغ این ایده است که نیروگاه‌های برق‌آبی به سدهای موجود در ایالات متحده اضافه شوند. در حال حاضر تنها سه درصد سدها برق تولید می‌کنند.
«شنون ایمز» (Shannon Ames)، مدیر اجرایی انستیتیو می‌گوید: «سدها می‌توانند نقشی کلیدی در تولید انرژی و حفاظت محیط زیست ایفا کنند. اضافه کردن نیروگاه جدید به سد از پیش موجود، وقتی به طور پایدار انجام شود، می‌تواند در واقع باعث بهبود شرایط رودخانه در اطراف آن شود با این شرط که بازنگری درمورد چیزهایی مثل جریان آب و خراب نکردن خطوط ساحلی بخشی از این فرایند باشد.»
افرادی نیز وجود دارند که می‌گویند ما باید به کلی دور سدها را خط بکشیم و به دنبال راه‌های برپایه طبیعت برای بهبود کارایی آبی باشیم. بسیاری از اکولوژیست‌ها می‌گویند که برای مثال حفظ تالاب‌ها باید یک اولویت باشد، زیرا این اکوسیستم‌ها به عنوان اسفنج‌هایی طبیعی برای جذب آب سیل درون حوضه رودخانه عمل می‌کنند.
«هرمان وانینگن» (Herman Wanningen)، بنیان‌گذار گروه حذف سد اروپا (Dam Removal Europe) می‌گوید: «ما حوضه‌های رودخانه را به ماشین‌هایی اقتصادی تبدیل کرده‌ایم که فقط در خدمت مردم هستند و نه طبیعت، و این مشکلات بیشتری مانند خشکسالی و سیلاب ایجاد می‌کند.»
سرویس استان ها
رئیس اداره میراث فرهنگی مشهد گفت: طبق بررسی‌های انجام شده حدود ۱۸ اثر تاریخی مشهد در وضعیت اضطرار قرار دارند که سعی کرده‌ایم اعتباراتی در این خصوص از وزارتخانه و اداره‌کل میراث فرهنگی استان دریافت کنیم.
مدیرعامل شرکت آبفا مشهد:
متوسط ذخیره آب سدهای مشهد حدود ۱۸ درصد است
مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب مشهد گفت: در حال حاضر متوسط حجم ذخیره آب سدهای شهر مشهد چیزی حدود ۱۸ درصد است. میزان کل بارندگی در مشهد طی یک ماه و نیم اخیر تا کنون حدود ۸ میلی‌متر و در سطح استان ۱۰ میلی‌متر بوده است.
در شورای شهر تصویب شد؛
افزایش نرخ کرایه تاکسی در مشهد
اعضاء شورای شهر مشهد با افزایش نرخ کرایه تاکسی‌های درون‌شهری موافت کردند براساس مصوبه شورا حداکثر افزایش نرخ کرایه خطوط ۱۳ و میانگین کل افزایش‌ها ۱۰ درصد است.
توضیح رئیس شورای شهر در خصوص مطالعات مجدد کمربند جنوبی مشهد
رئیس شورای شهر مشهد در مورد درخواست شورا از استاندار برای انجام مجدد مطالعات کمربند جنوبی گفت: شهر مثل موجود زنده دائم درحال تغییر است؛ همه چیز ممکن است مزیت اجرای استراتژی میانگین کم کردن تغییر کند، نظر دوستان شورا این بود که یک بار دیگر موضوع بررسی شود.
برنامه شهرداری مشهد برای پخش رقابت‌های جام جهانی اعلام شد
معاون سازمان فرهنگی و اجتماعی شهرداری مشهد گفت: بازی‌های تیم ملی فوتبال ایران در مسابقات جام جهانی را در سالن‌های ورزشی و فرهنگسراهای شهرداری مشهد پخش خواهیم کرد.
کاهش چشمگیر هزینه‌های تبلیغاتی توییتر
ایلان ماسک، روز جمعه بدون ارائه اعداد اعلام کرد که توییتر به دلیل توقف هزینه‌های تبلیغاتی در پلتفرم رسانه‌های اجتماعی، با کاهش شدید درآمد مواجه شده است.
شرکت‌های بزرگ از جمله جنرال میلز، آئودی و جنرال موتورز اعلام کردند که به طور موقت هزینه‌های تبلیغاتی خود را در توییتر متوقف می‌کنند تا ببینند شرایط تحت مالکیت ماسک چگونه تغییر خواهد کرد.
به گزارش تجارت‌نیوز، ایلان ماسک، مالک جدید توییتر، روز جمعه بدون ارائه اعداد گفت: توییتر به دلیل توقف هزینه‌های تبلیغاتی در پلتفرم رسانه‌های اجتماعی، با کاهش شدید درآمد مواجه شده است.
به نقل از سی‌ان‌بی‌سی، مدیرعامل تسلا، توییتر و اسپیس ایکس در یک توییت، «گروه‌های فعالی را که به تبلیغ‌کنندگان فشار می‌آورند» سرزنش کرد. او گفت توییتر استراتژی تعدیل محتوای خود را تغییر نداده است و افزود که این شرکت “هر کاری که می توانست برای راضی کردن فعالان انجام داد.” ماسک مشخص نکرد که این شرکت چقدر از درآمد خود را از این عقب نشینی از دست داد، یا اینکه چگونه توانسته این ضرر را به فشار گروه‌های فعال نسبت دهد.
او روز جمعه در مصاحبه ای در کنفرانس سرمایه گذاری بارون نظرات خود را تکرار کر و گفت: ما اصلاً تغییری در عملیات خود ایجاد نکرده‌ایم و تمام تلاش خود را برای جلب رضایت آنها انجام داده‌ایم و هیچ چیز نتیجه نمی‌دهد.
توییتر از 28 اکتبر که زمام امور را به دست گرفت، تقریبا 50 درصد از کارمندان خود را اخراج کرده است. در روزهای اخیر، تعدادی از شرکت‌ها گفتند که به طور موقت هزینه‌های تبلیغاتی خود را در توییتر متوقف می‌کنند تا ببینند شرایط تحت مالکیت ماسک چگونه تغییر خواهد کرد. آئودی، تایتان و مواد غذایی جنرال میلز از جمله شرکت‌هایی هستند که هزینه‌های توییتر را متوقف کرده‌اند.
کدام شرکت‌ها تبلیغات خود را متوقف کردند؟
سخنگوی یونایتدایرلاینز اپراتور روز جمعه گفت که اوایل این هفته تبلیغات خود را در توییتر متوقف می‌کند. این ایرلاین همچنان روی پلتفرم پست می‌گذارد. به نظر می‌رسد این اولین شرکت هواپیمایی مسافربری ایالات متحده باشد که اعلام کرده تبلیغات در توییتر را به حالت تعلیق درآورده است. سخنگوی خطوط هوایی به طور جداگانه خدمات مشتریان را در توییتر ارائه می‌دهد که ایالات متحده نیز آن را تعلیق نمی‌کند، این سخنگو از ارائه جزئیات بیشتر در مورد این تصمیم خودداری کرد.
غول تبلیغاتی IPG نیز به مشتریان توصیه کرد که به طور موقت برنامه‌های رسانه‌ای توییتر خود را متوقف کنند، اگرچه مشخص نیست که چه تعداد از مشتریان از توصیه‌های آژانس‌های IPG استفاده می‌کنند.
بر اساس ارتباطات به دست آمده توسط CNBC، توییتر عصر پنجشنبه به کارمندان اطلاع داد که اخراج کارکنان خود را آغاز خواهد کرد. رویترز با استناد به توییت‌های کارمندان گزارش داد که انتظار می‌رود تیم تعدیل محتوای توییتر در میان این کاهش‌های شغلی باشد.
ماسک روز جمعه در توییتی به اخراج‌ها پرداخت و گفت: «با توجه به کاهش نیروی توییتر، متأسفانه وقتی شرکت بیش از 4 میلیون دلار در روز ضرر می‌کند، چاره‌ای نیست. به هرکسی که خارج شد 3 ماه انفصال مزیت اجرای استراتژی میانگین کم کردن پیشنهاد شد که 50 درصد بیشتر از آنچه قانوناً لازم است، است.
کاهش عمیق هزینه‌های تبلیغات
CNBC همچنین دریافته است که برای تیم بازاریابی جهانی توییتر که از جمله موارد دیگر، گزارش‌ها و معیارهای مربوط به عملکرد تبلیغات، عملکرد فروش و هرزنامه را مدیریت می‌کند، کاهش‌هایی عمیق ایجاد شده است.
اوایل این هفته ماسک، که اکنون خود را «سرپرست توییت» می‌نامد، با گروهی از رهبران سازمان‌های جامعه مدنی ملاقات کرد تا به نگرانی‌ها درباره سخنان نفرت‌انگیز و اطلاعات نادرست مربوط به انتخابات در این پلتفرم رسیدگی کند.
از زمانی که ماسک سکان هدایت را در دست گرفت، ترول‌های آنلاین و متعصبان به توییتر حمله کردند و سخنان نفرت‌انگیز در این پلتفرم افزایش یافت.
برخی از سازمان‌هایی که در تماس یک ساعته زوم در روز سه‌شنبه حضور داشتند، اکنون نامه‌ای سرگشاده به تبلیغ‌کنندگان برتر توییتر امضا کرده‌اند و از آنها می‌خواهند در صورتی که ماسک استانداردهای ایمنی و دستورالعمل‌های جامعه شرکت را اجرا نکند، هزینه‌های تبلیغات خود را متوقف کنند.
با وجود ادعای ماسک مبنی بر کاهش درآمد اخیر، هزینه‌های تبلیغاتی توییتر قبل از اینکه تصاحب شرکت کامل شود و قبل از اینکه سازمان‌های جامعه مدنی شروع به فشار بر برندها کنند، کاهش یافته بود.
بر اساس داده‌های MediaRadar، تقریباً زمانی که ماسک برنامه خصوصی‌سازی توییتر را اعلام کرد، تبلیغ‌کنندگان در توییتر بین آوریل و مه افزایش یافتند. اما میانگین تعداد تبلیغ کنندگان در این پلتفرم از 3900 در ماه می به 2300 در ماه آگوست کاهش یافت. در ماه سپتامبر 2900 تبلیغ کننده داشت.
تورم، سود بادآورده، بحران انرژی: شوک به اقتصاد جهانی
جنگ در اوکراین و تحریم ها علیه مسکو به تورم دامن می زند، به ویژه در قاره کهن. برای پاسخ به این مشکل، بانک مرکزی اروپا (ECB) در حال سازماندهی کاهش سرعت فعالیت ها با خطر افزایش نرخ بیکاری است. منطقه یورو در حال سقوط به سمت رکود است آنهم در شرائطی که قلب اقتصاد چین با حرکتی آهسته می تپد. فقط انحصارات نفتی و شرکت های انحصاری پول پارو می کنند
در تابستان ۲۰۲۲، صندوق بین المللی پول (IMF) چشم انداز خود را برای رشد اقتصاد جهانی کاهش داد (۱). نهاد مستقر در واشنگتن اکنون انتظار دارد رشد تولید ناخالص داخلی جهانی (GDP) برای سال ۲۰۲۳ دو واحد کمتر از آنچه در ژانویه پیش بینی شده بود، باشد . یعنی بازبینی بیشتر تر از آنچه این سازمان در سال ۲۰۰۸ پس از ورشکستگی بانک Lehman Brothers انجام داد. این معادل از دست دادن فعالیت اقتصادی به ارزش بیش از ۱.۷ تریلیون دلار است که یک شوک عظیم برای اقتصاد کانادا می باشد.
این رکود بر اقتصاد فرانسه بی تاثیر نیست. در جلسه ۲۴ اوت شورای وزیران، امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه، به دولت هشدار داد که « در آستانه پایان چیزی قرارداریم که فراوانی و وفور به نظر می رسید ». ظرف چند ماه، این تغییر لحن شگفت انگیز است. در طول مبارزات انتخاباتی، او که نامزد رئیس جمهوری مجدد خود بود، اشتغال کامل تا سال ۲۰۲۷ را اعلام کرد. این خوش بینی می توانست بر اساس شاخص های نسبتاً خوب بوده باشد: تولید ناخالص داخلی سه ماهه سوم ۲۰۲۱، به سطح قبل از کووید بازگشته بود. در پایان سال ۲۰۲۱، نرخ اشتغال سه واحد بالاتر از اوج قبلی خود بود. اگر سقوط اقتصادی مرتبط با همه‌گیری کووید-۱۹ بسیار سخت بود، بازگشتی که پس از آن اتفاق افتاد به همان اندازه تماشایی بود. جو خوشحالی در میان رهبران سیاره موج می زد. از نظر آنها تردیدی وجود نداشت که پاسخ قوی و هماهنگ سیاست های اقتصادی و به کارگیری فناوری های جدید (واکسن های نسل جدید، جایگاه دیجیتال در شرکت ها) و اشکال جدید سازمانی (دورکاری) حفاظت از اقتصاد را ممکن ساخته است. با برداشته شدن تدریجی محدودیت ها، رشد مزیت اجرای استراتژی میانگین کم کردن در حال بازگشت به مسیر قبل از کووید بود.
در طول سال ۲۰۲۱، تَرَک ها شروع به ظاهر شدن کردند، اگرچه هنوز تا حدی با روند عادی سازی تولید در پرده بودند. امواج پی در پی اپیدمی مناطقی از کره زمین را به صورت غیر همزمان تحت تاثیر قرار داد. با هر موج جدید، بخشی از اقتصاد جهانی آسیب می دید و حلقه های زنجیره تولید را مختل می کرد. پس از چندین دهه جهانی شدن، این زنجیره ها طولانی تر و پیچیده تر شده بودند. مشکلات تامین محصولات چند برابر شد و در همان حال عناصر خاصی نایاب و فرآیندهای تولید متوقف شد. نمونه بارز آن ریزپردازنده ها بود که بیشترین بحث را برانگیخت (۲). زمانی که تولید مجددا به کار افتاد، بسته شدن بنادر و کاهش سرعت خطوط هوایی، جریان کالا را مختل کرد.
از سال ۱۹۷۰ بی سابقه است
شرکت های چندملیتی حمل و نقل با استفاده از شرایط و محدود کردن عرضه خدمات خود، قیمت های خود را به اوج رساندند. شاخص Freightos Baltic که میانگین هزینه حمل و نقل یک کانتینر را اندازه گیری می کند، از ۱۴۰۰ دلار (۳) در ژانویه ۲۰۲۰ به ۱۱۰۰۰ دلار در سپتامبر ۲۰۲۱ افزایش یافت. در اواسط سپتامبر ۲۰۲۲، این شاخص همچنان بالاتر از ارزش قبل از کووید (۴۷۰۰ دلار) است. بتدریج افزایش قیمت های واسطه ای خود را در فرآیند تولید گسترش داد. سفته بازی، با تشدید این مشکل، باعث افزایش قیمت کالاها شد. در دسامبر ۲۰۲۱، شاخص قیمت ها که توسط صندوق بین المللی پول محاسبه می شود، ۵۶ درصد بالاتر از سطح خود در دسامبر ۲۰۱۹ بود.
موازی با این وضعیت، سیاست مالی ایالات متحده فشار بیشتری بر اقتصاد جهانی وارد کرد. نسخه آمریکائی «هرچه قدر هم هزینه داشته باشد» نه تنها قدرت خرید آمریکایی ها را حفظ کرد بلکه آن را بالا برد. خرید خانوارهای ایالات متحده با وجود افزایش بیکاری تحت تأثیر قرار گرفت. در این بستر، تقاضا از سوی مصرف کنندگان آمریکایی، به ویژه برای کالاهایی که اغلب در خارج از کشور تولید می شوند، پویا باقی ماند. این امر باعث شد که شرکت های چندملیتی جریان کالاها را به سمت بازار آمریکا هدایت کنند و در نتیجه مشکلات عرضه را در بقیه جهان تشدید کنند.
این تنش ها توسط رهبران نادیده گرفته نشد، بلکه موقتی تلقی شد. زنجیره های تامین برای همگام سازی مجدد می بایست خود را با بازگشت به زندگی عادی هماهنگ سازند. با این حال، شوک های جدید چراغ ها را قرمز کرده است. از یک طرف، با ظاهر شدن نوع بسیار مسری Omicron، اجرای سیاست «صفر کووید» چین به مزیت اجرای استراتژی میانگین کم کردن طور فزاینده ای سخت تر شده است. این شامل اقدامات محدودکننده فزاینده ای است که بر قلب اقتصاد چین (به ویژه شهرهای چنگدو و شنژن) تأثیر گذاشته است. از سوی دیگر، تهاجم روسیه به اوکراین منجر به انفجار جدیدی در قیمت مواد خام انرژی و خطر کاهش عرضه منابع ضروری به ویژه گاز شده است. شاخص قیمت مواد خام انرژی محاسبه شده توسط صندوق بین المللی پول در نیمه اول سال ۲۰۲۲، ۴۳ درصد افزایش یافته و به ۱۶۲ درصد بالا تر از سطح قبل از کووید رسیده است.
فرانسه یک جزیره جدا افتاده از جهان نیست: این شوک های جهانی مستقیماً بر آن تأثیر گذاشته است. بر اساس پیش‌بینی‌های موسسه ملی آمار و مطالعات اقتصادی (INSEE)، تورم که با شاخص قیمت ها برای مصرف‌کننده اندازه‌گیری می‌شود، در اوت ۲۰۲۲، ۵.۹ درصد بود و تا پایان سال به ۷ درصد نزدیک می‌شود. چنین سطحی از رشد قیمت ها از دهه ۱۹۷۰ مشاهده نشده بود. در ماه های اخیر، تورم در درجه اول با افزایش قبض انرژی پرداخت شده توسط خانوارها خود را نشان داد. علیرغم تأثیر سپر تعرفه‌ها، کمک‌هایی که دولت در طول سال تصمیم گرفت، این قیمت‌ها طی یک سال ۲۳ درصد افزایش یافت. از این پس افزایش قیمت ها کل سبد مصرف خانوار را هدف قرار داده است. جهش اخیر در قیمت مواد غذایی ماه های سختی را برای فقیرترین افراد به همراه دارد. طبق بررسی های INSEE، خانوارها نسبت به وضعیت اقتصادی آینده بسیار بدبین هستند که نتیجه کاهش قدرت خرید آنها ست. در کمال تعجب کارشناسان، تولید ناخالص داخلی فرانسه در سه ماهه اول سال ۲۰۲۲ در راستای کاهش مصرف خانوارها ۰.۲ درصد کاهش یافت.
اوضاع جهانی به اندازه کافی متشنج باعث شده که فرانسه، علیرغم وابستگی نسبتا کمش به گاز روسیه، در خط مقدم بحران انرژی قرار گیرد. به دنبال سال‌ها سرمایه‌گذاری کم، ناوگان هسته‌ای به کندی کار می کند. رعایت ضرب الاجل ها در کار تعمیر و نگهداری راکتور تا حد زیادی پویایی اقتصادی ماه های آینده را تعیین می کند. برای مدیر شبکه انتقال برق (RTE) «خطر قطع برق را نمی توان به طور کامل حذف کرد (۴)». مقامات خواستار رعایت در مصرف انرژی هستند و ما اکنون از سختی زمستان می ترسیم. تداوم خدمات عمومی انرژی نیز زیر سوال رفته است. یک چیز مسلم است که خانوارها با افزایش قبوض برق و گاز مواجه خواهند شد که امروز ۵ درصد از هزینه های آنها را تشکیل می دهد. بر اساس اعلام الیزابت بورن، نخست وزیر، سپر تعرفه ها در سال ۲۰۲۳ کاهش می یابد با تعهد اینکه که افزایش ها در سقف ۱۵ درصد محدود شود. در سال ۲۰۲۲، این سپر تعرفه ها امکان محدود کردن افزایش تا سطح ۴٪ را فراهم کرده بود.
در چنین بستری، سود شرکت های بخش‌های انرژی، پالایشگاه و خدمات حمل‌ونقل، تا ابعادی تاریخی افزایش داشته است. بر اساس داده های منتشر شده توسط INSEE، سود مجموعه این سه شاخه نشان دهنده ۶.۶ واحد از ارزش افزوده تولید شده توسط کل اقتصاد در سه ماهه دوم سال ۲۰۲۲ است که بخش قابل توجهی از تولید ثروت در فرانسه می باشد. قبل از شیوع بیماری همه گیر، آنها ۳.۶ امتیاز ارزش افزوده داشتند و هرگز از ۳.۸ تجاوز نکرده بودند (۵). بنابراین انتقال گسترده ثروت و منابع وجود به چشم می خورد: از جیب کارمندان و بقیه بافت تولیدی به سمت چیزی که به طور فزاینده ای شبیه یک بخش رانتی است. با این حال، این سود منعکس کننده هیچ نوآوری یا ریسک پذیری خاصی نیست. برعکس، این بخش‌ها بسیار متمرکز هستند که در آن اولیگوپول های انرژی (شرکت های انحصاری) تسلط دارند. شرکت های مربوطه از موقعیت ویژه خود سود می برند و به بقیه اقتصاد صدمه می زنند. در مواجهه با کمبودها و از دست دادن قدرت خرید که برای بخش بزرگی از مردم در پیش است، فرار از مالیات این سودهای بادآورده دشوار به نظر می رسد. در فرانسه، در نیمه اول سال، درآمد این سه بخش ۴۰ میلیارد یورو نسبت به مدت مشابه سال ۲۰۱۹ افزایش یافته است. برای مقایسه، بودجه عمومی برای کاهش اثرات افزایش قیمت انرژی که برای سال ۲۰۲۳ برنامه ریزی شده، ۱۸ میلیارد یورو است.
سرایت سیاره ای
فراتر از این تحریف اشتراک در ارزش افزوده، یک مشکل اضافی ظاهر می شود. افزایش قیمت ها عمدتا مربوط به محصولات وارداتی است. کاهش قدرت خرید عمدتاً به نفع بازیگران خارجی بوده و تا حدی از مزیت اجرای استراتژی میانگین کم کردن مدار اقتصاد ملی خارج شده است. بر اساس گزارش INSEE، روند نامطلوب قیمت محصولات وارداتی، به ویژه انرژی، باعث کاهش ۱.۵ واحدی درآمد ملی می شود (۶). این امر در بدتر شدن شدید کسری تجاری کالا و خدمات منعکس شده است که در سه ماهه دوم سال ۲۰۲۲ به سطح بی سابقه ای رسید و از ۴ واحد تولید ناخالص داخلی فراتر رفت. در این شرایط، همه چیز مستلزم یک استراتژی بلندپروازانه با هدف محدود کردن وابستگی به سوخت‌های فسیلی، هم از نظر زیست‌محیطی و هم از نظر اقتصادی است.
بانک مرکزی اروپا (ECB) و فدرال رزرو آمریکا (Fed) نگران هستند: این نهادهای موظف به مبارزه با تورم، و همچنین بیکاری در درجه دوم، دیدگاهی مبهم نسبت به تحول شاخص قیمت مصرف کننده دارند. با افزایش سریع نرخ های کلیدی، تشدید سیاست پولی آنها آغاز شده است. این فقط یک شروع خواهد بود. در نشست سالانه بانک‌های مرکزی در جکسون هول(Wyoming)، رئیس فدرال رزرو هشدار داد که افزایش قریب الوقوع «برای خانوارها و مشاغل سختی ایجاد خواهد کرد. اینها هزینه های ناگوار و الزامی کاهش تورم است.»
این رویکرد جای سوال دارد: اهرم‌های عمل بانک‌های مرکزی برای مبارزه با تنش‌های ناشی از مشکلات عرضه و افزایش قیمت انرژی ناکارآمد است. با این وجود، به نظر می‌رسد که بانک‌های مرکزی، به‌ویژه بانک مرکزی اروپا، خود را ملزم به حفظ اعتبار شان می‌داند. بنابراین، برای حفظ اهداف تورمی، بانک‌های مرکزی مجبورند رشد سایر قیمت‌ها را در اقتصاد محدود کنند. برای انجام این کار، «ایجاد» یک محیط رکود به اندازه کافی قوی برای تعدیل تقاضای دستمزد ضروری است. این امر مانع از راه اندازی حلقه «قیمت-دستمزد» می شود که هیچ چیز نشان نمی دهد که امروز کار کند. با توجه به افزایش هزینه اعتبار، دولت ها آزادی عمل کمتری برای حمایت از قدرت خرید خانوارها دارند. تمسخر تاریخ، سفته بازان مالی عادت کرده اند که شرط بندی های پرریسک خود را با نقدینگی ارزان تامین کنند، امری که می تواند موجب معکوس شدن وضعیت شود (۷). سقوط سرسام‌آور ارزهای دیجیتال تنها کاریکاتوری‌ترین جلوه این فرآیند است.
اگر تنش های فعلی به یک بحران مالی تبدیل شود، مقیاس رکود به صورتی جدی تغییر می کند. برخلاف بحران subprime ، که در آن اقتصادهای نوظهور به دلیل پویایی چین حفاظت شده بودند، بحران کنونی کل جهان را تحت تأثیر قرار خواهد داد. بنابراین، ما در درون یک بحران واقعی جهانی هستیم که تمام معایب اقتصادی جهانی را آشکار می کند. ظهور ویروس و شیوع آن ارتباط تنگاتنگی با بحران زیست محیطی سیستمیک، به ویژه بهره برداری بیش از حد از محیط های طبیعی در کشورهای در حال ظهور دارد (۸). شوک ها از طریق انسداد در زنجیره تامین عناصر گسترش یافته و با قدرت چند شرکت چندملیتی بر بازار ها ترکیب می شوند. در نهایت، پایه های حاکمیت حاکم بر سیاست اقتصادی که در چند دهه گذشته ایجاد شده است، خطر تشدید تنش ها را به همراه دارد. با این حال، تغییر مسیری در افق دیده نمی شود …
نویسنده Raúl Sampognaro برگردان: شروین احمدی
۱- « Un horizon sombre et plus incertain », Perspectives de l’économie mondiale, FMI, Washington, DC, juillet 2022.
۲- مقاله «نیمه رسانه ها در قلب نبردی جهانی»، لوموند دیپلماتیک، اوت ۲۰۲۱ https://ir.mondediplo.com/2021/08/article3828.html
۳- در ۲۰ سپامبر ۱ دلار معادل ۱ یورو شد.
۴- Conférence de presse du 14 septembre 2022.
۵- Comptes nationaux publiés par l’Insee.
۶- Victor Amoureux, Nicolas Carnot et Thomas Laurent, « Termes de l’échange et revenu intérieur réel : mesurer le pouvoir d’achat de la nation », Le blog de l’Insee, 9 septembre 2022.
۷- مقاله «بدهی ای که طلبکاران عاشق آن هستند»، لوموند دیدلماتیک، سپتامبر ۲۰۲۱ https://ir.mondediplo.com/2021/09/article3840.html
۸- Andreas Malm, La Chauve-Souris et le capital. Stratégie pour l’urgence chronique, La Fabrique, Paris, 2020.
مزیت اجرای استراتژی میانگین کم کردن
عصر خودرو- سومین مرحله قرعه‌کشی طرح «حمایت از خانواده و جوانی جمعیت» و اولین مرحله از طرح «جایگزینی خودروهای فرسوده» با حضور نهادهای نظارتی برگزار گردید. در هریک از این طرح‌ها، خودرو تنها به کسانی که شرایط مندرج در بخشنامه‌های فروش را داشته باشند، تعلق می‌گیرد.
امید خریداران واقعی افزایش یافت
به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو» ؛ امیرمیرمنصف رییس سازمان فروش و خدمات پس از فروش گروه بهمن در ابتدای برگزاری این قرعه‌کشی ضمن ارائه توضیحاتی در خصوص روند برگزاری این برنامه گفت: با همکاری سازمان‌های مسئول، استعلام و راستی آزمایی اطلاعات قبل از انجام قرعه‌کشی صورت پذیرفته است و هر قرعه کشی به صورت مستقل برگزار می‌گردد.
وی در همین رابطه گفت: با انجام استعلامات پیش از برگزاری قرعه‌کشی، افرادی که شرایط لازم را نداشتند از گردونه قرعه‌کشی حذف شده و بنابراین خریداران واقعی با احتمالا بالاتری به خودروی مورد نظر خود دست پیدا می‌کردند.
امیر میرمنصف رییس سازمان فروش و خدمات پس از فروش گروه بهمن در پاسخ به این سوال که «چرا علیرغم تمایل گروه بهمن برای عرضه خودرو در بورس، روش قرعه کشی برای فروش محصولات انتخاب شده؟» گفت: گروه بهمن همچنان به عرضه کالا در بورس تمایل دارد. این قرعه کشی در راستای اجرای طرح «حمایت از خانواده و جوانی جمعیت» و «جایگزینی خودروهای فرسوده» اجرا شد. وی در همین رابطه افزود: خودروسازان بایستی 50 درصد ظرفیت تولیدات خود را به مادرانی که فرزند دوم آنها پس از 1400/08/09 متولد شده‌اند، اختصاص دهد. سومین مرحله از قرعه کشی طرح حمایت از خانواده و هم چنین اولین مرحله از قرعه کشی طرح جایگزینی خودروهای فرسوده در گروه بهمن با حضور نمایندگان سازمان حمایت از مصرف کنندگان و تولید کنندگان، نماینده وزارت صمت و نماینده دادستان برگزار گردید.
به همین ترتیب در این دوره با حضور نهادهای نظارتی این قرعه کشی انجام شد.
رییس سازمان فروش و خدمات پس از فروش گروه بهمن درباره قرعه کشی طرح جایگزینی خودروهای فرسوده با قرعه کشی محصولات بهمن گفت: با هدف اجرای قانون ساماندهی خودرو که خرداد ماه 1401 ابلاغ شده اولین عرضه خودرو با هدف جایگزینی خودروهای فرسوده اجرا گردید.
قرعه کشی به معنای تعطیلی روش بورس نیست
وی در پاسخ به این سوال که «آیا اجرای روش قرعه‌کشی منجر به تعطیلی روش بورس کالا خواهد شد ؟» گفت: برگزاری قرعه کشی اخیر، به معنای تعطیلی روش بورس کالا نیست و همچنان قسمتی از تیراژ تولید در بورس کالا بفروش خواهد رسید.
میرمنصف در خصوص ادوار بعدی قرعه‌کشی دو طرح «حمایت از خانواده و جوانی جمعیت» و «جایگزینی خودروهای فرسوده» گفت: بر اساس برنامه ریزی‌های صورت گرفته، ماهانه در بورس کالا طرح عرضه خواهیم داشت و همینطور سهمیه طرح جمعیت و خودروهای فرسوده نیز تداوم دارد. وی در همین رابطه افزود: سهیمه هریک از این طرح‌ها مشخص شده است و ما نیز آنها را اجرا خواهیم کرد.
رییس سازمان فروش و خدمات پس از فروش گروه بهمن در خصوص استراتژی این گروه برای فروش محصولات خود گفت: روش قرعه‌کشی در شان مردم ایران نیست. ایرانیان باید بتوانند به راحتی خودروی مورد نظر خود را خریداری کنند. به دلیل کیفیت مناسب، خدمات ویژه و قیمت مناسب محصولات بهمن، تیراژ تولید در شرایط کنونی جوابگوی نیاز بازار نیست و فعلا مجبور به استفاده از روش‌هایی نظیر قرعه‌کشی هستیم. امیدوار هستیم با افزایش تولید بتوانند تقاضای بازار را پاسخگو باشیم.
این طرح‌ها با فروش محصولات اینرودز، فیدلیتی تیپ 1 ( پنج نفره) و فیدلیتی تیپ 2 ( هفت نفره) و وانت کارا انجام شد.
برای آگاهی از تازه های جهان خودرو، جدیدترین قیمت ها و بازار خودرو ایران اینستاگرام خودرو امروز را دنبال کنید
دیدگاه شما